συγχρονίζω

Ancient Greek

Etymology

From σῠ́γχρονος (súnkhronos) +‎ -ῐ́ζω (-ízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kʰro.níz.dɔː/ → /syŋ.xroˈni.zo/ → /siŋ.xroˈni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kʰro.níz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kʰroˈni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.xroˈni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.xroˈni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.xroˈni.zo/

Verb

σῠγχρονῐ́ζω • (sunkhronízō)

1. take the same time

Inflection

   Present: σῠγχρονῐ́ζω, σῠγχρονῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠγχρονῐ́ζω	σῠγχρονῐ́ζεις	σῠγχρονῐ́ζει	σῠγχρονῐ́ζετον	σῠγχρονῐ́ζετον	σῠγχρονῐ́ζομεν	σῠγχρονῐ́ζετε	σῠγχρονῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	σῠγχρονῐ́ζω	σῠγχρονῐ́ζῃς	σῠγχρονῐ́ζῃ	σῠγχρονῐ́ζητον	σῠγχρονῐ́ζητον	σῠγχρονῐ́ζωμεν	σῠγχρονῐ́ζητε	σῠγχρονῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	σῠγχρονῐ́ζοιμῐ	σῠγχρονῐ́ζοις	σῠγχρονῐ́ζοι	σῠγχρονῐ́ζοιτον	σῠγχρονῐζοίτην	σῠγχρονῐ́ζοιμεν	σῠγχρονῐ́ζοιτε	σῠγχρονῐ́ζοιεν
	imperative		σῠγχρόνῐζε	σῠγχρονῐζέτω	σῠγχρονῐ́ζετον	σῠγχρονῐζέτων		σῠγχρονῐ́ζετε	σῠγχρονῐζόντων
middle/ passive	indicative	σῠγχρονῐ́ζομαι	σῠγχρονῐ́ζῃ, σῠγχρονῐ́ζει	σῠγχρονῐ́ζεται	σῠγχρονῐ́ζεσθον	σῠγχρονῐ́ζεσθον	σῠγχρονῐζόμεθᾰ	σῠγχρονῐ́ζεσθε	σῠγχρονῐ́ζονται
	subjunctive	σῠγχρονῐ́ζωμαι	σῠγχρονῐ́ζῃ	σῠγχρονῐ́ζηται	σῠγχρονῐ́ζησθον	σῠγχρονῐ́ζησθον	σῠγχρονῐζώμεθᾰ	σῠγχρονῐ́ζησθε	σῠγχρονῐ́ζωνται
	optative	σῠγχρονῐζοίμην	σῠγχρονῐ́ζοιο	σῠγχρονῐ́ζοιτο	σῠγχρονῐ́ζοισθον	σῠγχρονῐζοίσθην	σῠγχρονῐζοίμεθᾰ	σῠγχρονῐ́ζοισθε	σῠγχρονῐ́ζοιντο
	imperative		σῠγχρονῐ́ζου	σῠγχρονῐζέσθω	σῠγχρονῐ́ζεσθον	σῠγχρονῐζέσθων		σῠγχρονῐ́ζεσθε	σῠγχρονῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σῠγχρονῐ́ζειν				σῠγχρονῐ́ζεσθαι
participle	m	σῠγχρονῐ́ζων				σῠγχρονῐζόμενος
	f	σῠγχρονῐ́ζουσᾰ				σῠγχρονῐζομένη
	n	σῠγχρονῐ́ζον				σῠγχρονῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σῠνεχρόνῐζον, σῠνεχρονῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνεχρόνῐζον	σῠνεχρόνῐζες	σῠνεχρόνῐζε(ν)	σῠνεχρονῐ́ζετον	σῠνεχρονῐζέτην	σῠνεχρονῐ́ζομεν	σῠνεχρονῐ́ζετε	σῠνεχρόνῐζον
middle/ passive	indicative	σῠνεχρονῐζόμην	σῠνεχρονῐ́ζου	σῠνεχρονῐ́ζετο	σῠνεχρονῐ́ζεσθον	σῠνεχρονῐζέσθην	σῠνεχρονῐζόμεθᾰ	σῠνεχρονῐ́ζεσθε	σῠνεχρονῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σῠγχρονῐέω, σῠγχρονῐέομαι, σῠγχρονῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠγχρονῐέω	σῠγχρονῐέεις	σῠγχρονῐέει	σῠγχρονῐέετον	σῠγχρονῐέετον	σῠγχρονῐέομεν	σῠγχρονῐέετε	σῠγχρονῐέουσῐ(ν)
	optative	σῠγχρονῐέοιμῐ	σῠγχρονῐέοις	σῠγχρονῐέοι	σῠγχρονῐέοιτον	σῠγχρονῐεοίτην	σῠγχρονῐέοιμεν	σῠγχρονῐέοιτε	σῠγχρονῐέοιεν
middle	indicative	σῠγχρονῐέομαι	σῠγχρονῐέῃ, σῠγχρονῐέει	σῠγχρονῐέεται	σῠγχρονῐέεσθον	σῠγχρονῐέεσθον	σῠγχρονῐεόμεθᾰ	σῠγχρονῐέεσθε	σῠγχρονῐέονται
	optative	σῠγχρονῐεοίμην	σῠγχρονῐέοιο	σῠγχρονῐέοιτο	σῠγχρονῐέοισθον	σῠγχρονῐεοίσθην	σῠγχρονῐεοίμεθᾰ	σῠγχρονῐέοισθε	σῠγχρονῐέοιντο
passive	indicative	σῠγχρονῐσθήσομαι	σῠγχρονῐσθήσῃ	σῠγχρονῐσθήσεται	σῠγχρονῐσθήσεσθον	σῠγχρονῐσθήσεσθον	σῠγχρονῐσθησόμεθᾰ	σῠγχρονῐσθήσεσθε	σῠγχρονῐσθήσονται
	optative	σῠγχρονῐσθησοίμην	σῠγχρονῐσθήσοιο	σῠγχρονῐσθήσοιτο	σῠγχρονῐσθήσοισθον	σῠγχρονῐσθησοίσθην	σῠγχρονῐσθησοίμεθᾰ	σῠγχρονῐσθήσοισθε	σῠγχρονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σῠγχρονῐέειν			σῠγχρονῐέεσθαι		σῠγχρονῐσθήσεσθαι
participle	m	σῠγχρονῐέων			σῠγχρονῐεόμενος		σῠγχρονῐσθησόμενος
	f	σῠγχρονῐέουσᾰ			σῠγχρονῐεομένη		σῠγχρονῐσθησομένη
	n	σῠγχρονῐέον			σῠγχρονῐεόμενον		σῠγχρονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σῠγχρονῐῶ, σῠγχρονῐοῦμαι, σῠγχρονῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠγχρονῐῶ	σῠγχρονῐεῖς	σῠγχρονῐεῖ	σῠγχρονῐεῖτον	σῠγχρονῐεῖτον	σῠγχρονῐοῦμεν	σῠγχρονῐεῖτε	σῠγχρονῐοῦσῐ(ν)
	optative	σῠγχρονῐοίην, σῠγχρονῐοῖμῐ	σῠγχρονῐοίης, σῠγχρονῐοῖς	σῠγχρονῐοίη, σῠγχρονῐοῖ	σῠγχρονῐοῖτον, σῠγχρονῐοίητον	σῠγχρονῐοίτην, σῠγχρονῐοιήτην	σῠγχρονῐοῖμεν, σῠγχρονῐοίημεν	σῠγχρονῐοῖτε, σῠγχρονῐοίητε	σῠγχρονῐοῖεν, σῠγχρονῐοίησᾰν
middle	indicative	σῠγχρονῐοῦμαι	σῠγχρονῐῇ	σῠγχρονῐεῖται	σῠγχρονῐεῖσθον	σῠγχρονῐεῖσθον	σῠγχρονῐούμεθᾰ	σῠγχρονῐεῖσθε	σῠγχρονῐοῦνται
	optative	σῠγχρονῐοίμην	σῠγχρονῐοῖο	σῠγχρονῐοῖτο	σῠγχρονῐοῖσθον	σῠγχρονῐοίσθην	σῠγχρονῐοίμεθᾰ	σῠγχρονῐοῖσθε	σῠγχρονῐοῖντο
passive	indicative	σῠγχρονῐσθήσομαι	σῠγχρονῐσθήσῃ	σῠγχρονῐσθήσεται	σῠγχρονῐσθήσεσθον	σῠγχρονῐσθήσεσθον	σῠγχρονῐσθησόμεθᾰ	σῠγχρονῐσθήσεσθε	σῠγχρονῐσθήσονται
	optative	σῠγχρονῐσθησοίμην	σῠγχρονῐσθήσοιο	σῠγχρονῐσθήσοιτο	σῠγχρονῐσθήσοισθον	σῠγχρονῐσθησοίσθην	σῠγχρονῐσθησοίμεθᾰ	σῠγχρονῐσθήσοισθε	σῠγχρονῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σῠγχρονῐεῖν			σῠγχρονῐεῖσθαι		σῠγχρονῐσθήσεσθαι
participle	m	σῠγχρονῐῶν			σῠγχρονῐούμενος		σῠγχρονῐσθησόμενος
	f	σῠγχρονῐοῦσᾰ			σῠγχρονῐουμένη		σῠγχρονῐσθησομένη
	n	σῠγχρονῐοῦν			σῠγχρονῐούμενον		σῠγχρονῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σῠνεχρόνῐσᾰ, σῠνεχρονῐσᾰ́μην, σῠνεχρονῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνεχρόνῐσᾰ	σῠνεχρόνῐσᾰς	σῠνεχρόνῐσε(ν)	σῠνεχρονῐ́σᾰτον	σῠνεχρονῐσᾰ́την	σῠνεχρονῐ́σᾰμεν	σῠνεχρονῐ́σᾰτε	σῠνεχρόνῐσᾰν
	subjunctive	σῠγχρονῐ́σω	σῠγχρονῐ́σῃς	σῠγχρονῐ́σῃ	σῠγχρονῐ́σητον	σῠγχρονῐ́σητον	σῠγχρονῐ́σωμεν	σῠγχρονῐ́σητε	σῠγχρονῐ́σωσῐ(ν)
	optative	σῠγχρονῐ́σαιμῐ	σῠγχρονῐ́σειᾰς, σῠγχρονῐ́σαις	σῠγχρονῐ́σειε(ν), σῠγχρονῐ́σαι	σῠγχρονῐ́σαιτον	σῠγχρονῐσαίτην	σῠγχρονῐ́σαιμεν	σῠγχρονῐ́σαιτε	σῠγχρονῐ́σειᾰν, σῠγχρονῐ́σαιεν
	imperative		σῠγχρόνῐσον	σῠγχρονῐσᾰ́τω	σῠγχρονῐ́σᾰτον	σῠγχρονῐσᾰ́των		σῠγχρονῐ́σᾰτε	σῠγχρονῐσᾰ́ντων
middle	indicative	σῠνεχρονῐσᾰ́μην	σῠνεχρονῐ́σω	σῠνεχρονῐ́σᾰτο	σῠνεχρονῐ́σᾰσθον	σῠνεχρονῐσᾰ́σθην	σῠνεχρονῐσᾰ́μεθᾰ	σῠνεχρονῐ́σᾰσθε	σῠνεχρονῐ́σᾰντο
	subjunctive	σῠγχρονῐ́σωμαι	σῠγχρονῐ́σῃ	σῠγχρονῐ́σηται	σῠγχρονῐ́σησθον	σῠγχρονῐ́σησθον	σῠγχρονῐσώμεθᾰ	σῠγχρονῐ́σησθε	σῠγχρονῐ́σωνται
	optative	σῠγχρονῐσαίμην	σῠγχρονῐ́σαιο	σῠγχρονῐ́σαιτο	σῠγχρονῐ́σαισθον	σῠγχρονῐσαίσθην	σῠγχρονῐσαίμεθᾰ	σῠγχρονῐ́σαισθε	σῠγχρονῐ́σαιντο
	imperative		σῠγχρόνῐσαι	σῠγχρονῐσᾰ́σθω	σῠγχρονῐ́σᾰσθον	σῠγχρονῐσᾰ́σθων		σῠγχρονῐ́σᾰσθε	σῠγχρονῐσᾰ́σθων
passive	indicative	σῠνεχρονῐ́σθην	σῠνεχρονῐ́σθης	σῠνεχρονῐ́σθη	σῠνεχρονῐ́σθητον	σῠνεχρονῐσθήτην	σῠνεχρονῐ́σθημεν	σῠνεχρονῐ́σθητε	σῠνεχρονῐ́σθησᾰν
	subjunctive	σῠγχρονῐσθῶ	σῠγχρονῐσθῇς	σῠγχρονῐσθῇ	σῠγχρονῐσθῆτον	σῠγχρονῐσθῆτον	σῠγχρονῐσθῶμεν	σῠγχρονῐσθῆτε	σῠγχρονῐσθῶσῐ(ν)
	optative	σῠγχρονῐσθείην	σῠγχρονῐσθείης	σῠγχρονῐσθείη	σῠγχρονῐσθεῖτον, σῠγχρονῐσθείητον	σῠγχρονῐσθείτην, σῠγχρονῐσθειήτην	σῠγχρονῐσθεῖμεν, σῠγχρονῐσθείημεν	σῠγχρονῐσθεῖτε, σῠγχρονῐσθείητε	σῠγχρονῐσθεῖεν, σῠγχρονῐσθείησᾰν
	imperative		σῠγχρονῐ́σθητῐ	σῠγχρονῐσθήτω	σῠγχρονῐ́σθητον	σῠγχρονῐσθήτων		σῠγχρονῐ́σθητε	σῠγχρονῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σῠγχρονῐ́σαι			σῠγχρονῐ́σᾰσθαι		σῠγχρονῐσθῆναι
participle	m	σῠγχρονῐ́σᾱς			σῠγχρονῐσᾰ́μενος		σῠγχρονῐσθείς
	f	σῠγχρονῐ́σᾱσᾰ			σῠγχρονῐσᾰμένη		σῠγχρονῐσθεῖσᾰ
	n	σῠγχρονῐ́σᾰν			σῠγχρονῐσᾰ́μενον		σῠγχρονῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σῠνεχρόνῐκᾰ, σῠνεχρόνῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνεχρόνῐκᾰ	σῠνεχρόνῐκᾰς	σῠνεχρόνῐκε(ν)	σῠνεχρονῐ́κᾰτον	σῠνεχρονῐ́κᾰτον	σῠνεχρονῐ́κᾰμεν	σῠνεχρονῐ́κᾰτε	σῠνεχρονῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σῠνεχρονῐ́κω	σῠνεχρονῐ́κῃς	σῠνεχρονῐ́κῃ	σῠνεχρονῐ́κητον	σῠνεχρονῐ́κητον	σῠνεχρονῐ́κωμεν	σῠνεχρονῐ́κητε	σῠνεχρονῐ́κωσῐ(ν)
	optative	σῠνεχρονῐ́κοιμῐ, σῠνεχρονῐκοίην	σῠνεχρονῐ́κοις, σῠνεχρονῐκοίης	σῠνεχρονῐ́κοι, σῠνεχρονῐκοίη	σῠνεχρονῐ́κοιτον	σῠνεχρονῐκοίτην	σῠνεχρονῐ́κοιμεν	σῠνεχρονῐ́κοιτε	σῠνεχρονῐ́κοιεν
	imperative		σῠνεχρόνῐκε	σῠνεχρονῐκέτω	σῠνεχρονῐ́κετον	σῠνεχρονῐκέτων		σῠνεχρονῐ́κετε	σῠνεχρονῐκόντων
middle/ passive	indicative	σῠνεχρόνῐσμαι	σῠνεχρόνῐσαι	σῠνεχρόνῐσται	σῠνεχρόνῐσθον	σῠνεχρόνῐσθον	σῠνεχρονῐ́σμεθᾰ	σῠνεχρόνῐσθε	σῠνεχρονῐ́δᾰται
	subjunctive	σῠνεχρονῐσμένος ὦ	σῠνεχρονῐσμένος ᾖς	σῠνεχρονῐσμένος ᾖ	σῠνεχρονῐσμένω ἦτον	σῠνεχρονῐσμένω ἦτον	σῠνεχρονῐσμένοι ὦμεν	σῠνεχρονῐσμένοι ἦτε	σῠνεχρονῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	σῠνεχρονῐσμένος εἴην	σῠνεχρονῐσμένος εἴης	σῠνεχρονῐσμένος εἴη	σῠνεχρονῐσμένω εἴητον/εἶτον	σῠνεχρονῐσμένω εἰήτην/εἴτην	σῠνεχρονῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	σῠνεχρονῐσμένοι εἴητε/εἶτε	σῠνεχρονῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		σῠνεχρόνῐσο	σῠνεχρονῐ́σθω	σῠνεχρόνῐσθον	σῠνεχρονῐ́σθων		σῠνεχρόνῐσθε	σῠνεχρονῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		σῠνεχρονῐκέναι				σῠνεχρονῐ́σθαι
participle	m	σῠνεχρονῐκώς				σῠνεχρονῐσμένος
	f	σῠνεχρονῐκυῖᾰ				σῠνεχρονῐσμένη
	n	σῠνεχρονῐκός				σῠνεχρονῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: σῠνεχρονῐ́κειν, σῠνεχρονῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνεχρονῐ́κειν, σῠνεχρονῐ́κη	σῠνεχρονῐ́κεις, σῠνεχρονῐ́κης	σῠνεχρονῐ́κει(ν)	σῠνεχρονῐ́κετον	σῠνεχρονῐκέτην	σῠνεχρονῐ́κεμεν	σῠνεχρονῐ́κετε	σῠνεχρονῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	σῠνεχρονῐ́σμην	σῠνεχρόνῐσο	σῠνεχρόνῐστο	σῠνεχρόνῐσθον	σῠνεχρονῐ́σθην	σῠνεχρονῐ́σμεθᾰ	σῠνεχρόνῐσθε	σῠνεχρονῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• → English: synchronize
• →⇒ Finnish: synkronisoida

References

• “συγχρονίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συγχρονίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek συγχρονίζω (sunkhronízō), from σύγχρονος (súnkhronos), from συν- (sun-) + χρόνος (khrónos).

Verb

συγχρονίζω • (synchronízo) (past συγχρόνισα, passive συγχρονίζομαι)

1. to synchronise (UK), synchronize (US)
2. to modernise

Conjugation

συγχρονίζω   συγχρονίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	συγχρονίζω	συγχρονίσω	συγχρονίζομαι	συγχρονιστώ
2 sg	συγχρονίζεις	συγχρονίσεις	συγχρονίζεσαι	συγχρονιστείς
3 sg	συγχρονίζει	συγχρονίσει	συγχρονίζεται	συγχρονιστεί
1 pl	συγχρονίζουμε, [‑ομε]	συγχρονίσουμε, [‑ομε]	συγχρονιζόμαστε	συγχρονιστούμε
2 pl	συγχρονίζετε	συγχρονίσετε	συγχρονίζεστε, συγχρονιζόσαστε	συγχρονιστείτε
3 pl	συγχρονίζουν(ε)	συγχρονίσουν(ε)	συγχρονίζονται	συγχρονιστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	συγχρόνιζα	συγχρόνισα	συγχρονιζόμουν(α)	συγχρονίστηκα
2 sg	συγχρόνιζες	συγχρόνισες	συγχρονιζόσουν(α)	συγχρονίστηκες
3 sg	συγχρόνιζε	συγχρόνισε	συγχρονιζόταν(ε)	συγχρονίστηκε
1 pl	συγχρονίζαμε	συγχρονίσαμε	συγχρονιζόμασταν, (‑όμαστε)	συγχρονιστήκαμε
2 pl	συγχρονίζατε	συγχρονίσατε	συγχρονιζόσασταν, (‑όσαστε)	συγχρονιστήκατε
3 pl	συγχρόνιζαν, συγχρονίζαν(ε)	συγχρόνισαν, συγχρονίσαν(ε)	συγχρονίζονταν, (συγχρονιζόντουσαν)	συγχρονίστηκαν, συγχρονιστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα συγχρονίζω ➤	θα συγχρονίσω ➤	θα συγχρονίζομαι ➤	θα συγχρονιστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συγχρονίζεις, …	θα συγχρονίσεις, …	θα συγχρονίζεσαι, …	θα συγχρονιστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … συγχρονίσει   έχω, έχεις, … συγχρονισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … συγχρονιστεί   είμαι, είσαι, … συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … συγχρονίσει   είχα, είχες, … συγχρονισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … συγχρονιστεί   ήμουν, ήσουν, … συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … συγχρονίσει   θα έχω, θα έχεις, … συγχρονισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … συγχρονιστεί   θα είμαι, θα είσαι, … συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	συγχρόνιζε	συγχρόνισε	—	συγχρονίσου
2 pl	συγχρονίζετε	συγχρονίστε	συγχρονίζεστε	συγχρονιστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	συγχρονίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας συγχρονίσει ➤		συγχρονισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	συγχρονίσει		συγχρονιστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: σύγχρονος (sýnchronos, “synchronous”)