குணம்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

From Sanskrit गुण (guṇa).

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Noun

[edit]

குணம் (kuṇam)

  1. character, disposition

Declension

[edit]
m-stem declension of குணம் (kuṇam)
Singular Plural
Nominative குணம்
kuṇam
குணங்கள்
kuṇaṅkaḷ
Vocative குணமே
kuṇamē
குணங்களே
kuṇaṅkaḷē
Accusative குணத்தை
kuṇattai
குணங்களை
kuṇaṅkaḷai
Dative குணத்துக்கு
kuṇattukku
குணங்களுக்கு
kuṇaṅkaḷukku
Genitive குணத்துடைய
kuṇattuṭaiya
குணங்களுடைய
kuṇaṅkaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative குணம்
kuṇam
குணங்கள்
kuṇaṅkaḷ
Vocative குணமே
kuṇamē
குணங்களே
kuṇaṅkaḷē
Accusative குணத்தை
kuṇattai
குணங்களை
kuṇaṅkaḷai
Dative குணத்துக்கு
kuṇattukku
குணங்களுக்கு
kuṇaṅkaḷukku
Benefactive குணத்துக்காக
kuṇattukkāka
குணங்களுக்காக
kuṇaṅkaḷukkāka
Genitive 1 குணத்துடைய
kuṇattuṭaiya
குணங்களுடைய
kuṇaṅkaḷuṭaiya
Genitive 2 குணத்தின்
kuṇattiṉ
குணங்களின்
kuṇaṅkaḷiṉ
Locative 1 குணத்தில்
kuṇattil
குணங்களில்
kuṇaṅkaḷil
Locative 2 குணத்திடம்
kuṇattiṭam
குணங்களிடம்
kuṇaṅkaḷiṭam
Sociative 1 குணத்தோடு
kuṇattōṭu
குணங்களோடு
kuṇaṅkaḷōṭu
Sociative 2 குணத்துடன்
kuṇattuṭaṉ
குணங்களுடன்
kuṇaṅkaḷuṭaṉ
Instrumental குணத்தால்
kuṇattāl
குணங்களால்
kuṇaṅkaḷāl
Ablative குணத்திலிருந்து
kuṇattiliruntu
குணங்களிலிருந்து
kuṇaṅkaḷiliruntu

References

[edit]
  • University of Madras (1924–1936) “குணம்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press