ἠέρα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.é.ra/ → /iˈe.ra/ → /iˈe.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.é.ra/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ˈe.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈe.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈe.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈe.ra/

Noun

ἠέρᾰ • (ēéra)

1. (Epic) accusative singular of ᾱ̓ήρ (āḗr)