aanstrompelen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Compound of aan + strompelen.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]aanstrompelen
- (intransitive) to arrive hobbling or stumbling
Inflection
[edit]Conjugation of aanstrompelen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanstrompelen | |||
past singular | strompelde aan | |||
past participle | aangestrompeld | |||
infinitive | aanstrompelen | |||
gerund | aanstrompelen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | strompel aan | strompelde aan | aanstrompel | aanstrompelde |
2nd person sing. (jij) | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
2nd person sing. (u) | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
2nd person sing. (gij) | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
3rd person singular | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
plural | strompelen aan | strompelden aan | aanstrompelen | aanstrompelden |
subjunctive sing.1 | strompele aan | strompelde aan | aanstrompele | aanstrompelde |
subjunctive plur.1 | strompelen aan | strompelden aan | aanstrompelen | aanstrompelden |
imperative sing. | strompel aan | |||
imperative plur.1 | strompelt aan | |||
participles | aanstrompelend | aangestrompeld | ||
1) Archaic. |