accresciamentum
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ak.kreʃ.ʃi.aˈmen.tum/, [äkːreʃːiäˈmɛn̪t̪um]
Noun
[edit]accrēsciamentum n (genitive accrēsciamentī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | accrēsciamentum | accrēsciamenta |
Genitive | accrēsciamentī | accrēsciamentōrum |
Dative | accrēsciamentō | accrēsciamentīs |
Accusative | accrēsciamentum | accrēsciamenta |
Ablative | accrēsciamentō | accrēsciamentīs |
Vocative | accrēsciamentum | accrēsciamenta |
References
[edit]- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “accresciamentum”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC