anbugan
Jump to navigation
Jump to search
Old English
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]anbūgan
- Alternative form of onbūgan
Conjugation
[edit]Conjugation of anbūgan (strong class 2)
infinitive | anbūgan | anbūgenne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | anbūge | anbēag, anbēah |
second person singular | anbȳġst | anbuge |
third person singular | anbȳġþ | anbēag, anbēah |
plural | anbūgaþ | anbugon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | anbūge | anbuge |
plural | anbūgen | anbugen |
imperative | ||
singular | anbūg, anbūh | |
plural | anbūgaþ | |
participle | present | past |
anbūgende | anbogen |
References
[edit]- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) “anbugan”, in An Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.