beteugelen

Dutch

Etymology

From teugel +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈtøːɣələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧teu‧ge‧len

Verb

beteugelen

1. (transitive) to curb, rein

Inflection

Conjugation of beteugelen (weak, prefixed)
infinitive	beteugelen
past singular	beteugelde
past participle	beteugeld
infinitive	beteugelen
gerund	beteugelen n
	present tense	past tense
1st person singular	beteugel	beteugelde
2nd person sing. (jij)	beteugelt	beteugelde
2nd person sing. (u)	beteugelt	beteugelde
2nd person sing. (gij)	beteugelt	beteugelde
3rd person singular	beteugelt	beteugelde
plural	beteugelen	beteugelden
subjunctive sing.1	beteugele	beteugelde
subjunctive plur.1	beteugelen	beteugelden
imperative sing.	beteugel
imperative plur.1	beteugelt
participles	beteugelend	beteugeld
1) Archaic.

Derived terms

• onbeteugeld