hiánytalan

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian

[edit]

Etymology

[edit]

hiány +‎ -talan[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈhijaːɲtɒlɒn]
  • Hyphenation: hi‧ány‧ta‧lan

Adjective

[edit]

hiánytalan (comparative hiánytalanabb, superlative leghiánytalanabb)

  1. complete, full, perfect, whole (nothing is missing)
    Synonyms: maradéktalan, csonkítatlan, teljes, egész, ép
    Antonyms: hiányos, befejezetlen, csonka
    A dokumentáció hiánytalan.The documentation is complete.

Declension

[edit]
Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative hiánytalan hiánytalanok
accusative hiánytalant hiánytalanokat
dative hiánytalannak hiánytalanoknak
instrumental hiánytalannal hiánytalanokkal
causal-final hiánytalanért hiánytalanokért
translative hiánytalanná hiánytalanokká
terminative hiánytalanig hiánytalanokig
essive-formal hiánytalanként hiánytalanokként
essive-modal hiánytalanul
inessive hiánytalanban hiánytalanokban
superessive hiánytalanon hiánytalanokon
adessive hiánytalannál hiánytalanoknál
illative hiánytalanba hiánytalanokba
sublative hiánytalanra hiánytalanokra
allative hiánytalanhoz hiánytalanokhoz
elative hiánytalanból hiánytalanokból
delative hiánytalanról hiánytalanokról
ablative hiánytalantól hiánytalanoktól
non-attributive
possessive - singular
hiánytalané hiánytalanoké
non-attributive
possessive - plural
hiánytalanéi hiánytalanokéi

Derived terms

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Eőry, Vilma. Értelmező szótár+ (’Explanatory Dictionary Plus’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2007. →ISBN

Further reading

[edit]