kicnąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From kicać +‎ -nąć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈkit͡s.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡snɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kic‧nąć

Verb

[edit]

kicnąć pf (imperfective kicać)

  1. (intransitive) to hop, to boing (of a rabbit or hare)

Conjugation

[edit]
Conjugation of kicnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kicnąć
future tense 1st kicnę kicniemy
2nd kicniesz kicniecie
3rd kicnie kicną
impersonal kicnie się
past tense 1st kicnąłem,
-(e)m kicnął
kicnęłam,
-(e)m kicnęła
kicnęłom,
-(e)m kicnęło
kicnęliśmy,
-(e)śmy kicnęli
kicnęłyśmy,
-(e)śmy kicnęły
2nd kicnąłeś,
-(e)ś kicnął
kicnęłaś,
-(e)ś kicnęła
kicnęłoś,
-(e)ś kicnęło
kicnęliście,
-(e)ście kicnęli
kicnęłyście,
-(e)ście kicnęły
3rd kicnął kicnęła kicnęło kicnęli kicnęły
impersonal kicnięto
conditional 1st kicnąłbym,
bym kicnął
kicnęłabym,
bym kicnęła
kicnęłobym,
bym kicnęło
kicnęlibyśmy,
byśmy kicnęli
kicnęłybyśmy,
byśmy kicnęły
2nd kicnąłbyś,
byś kicnął
kicnęłabyś,
byś kicnęła
kicnęłobyś,
byś kicnęło
kicnęlibyście,
byście kicnęli
kicnęłybyście,
byście kicnęły
3rd kicnąłby,
by kicnął
kicnęłaby,
by kicnęła
kicnęłoby,
by kicnęło
kicnęliby,
by kicnęli
kicnęłyby,
by kicnęły
impersonal kicnięto by
imperative 1st niech kicnę kicnijmy
2nd kicnij kicnijcie
3rd niech kicnie niech kicną
anterior adverbial participle kicnąwszy
verbal noun kicnięcie

Further reading

[edit]
  • kicnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kicnąć in Polish dictionaries at PWN