kvaka

See also: Kvaka

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰvaːka/

  Rhymes: -aːka

Etymology 1

Verb

kvaka (weak verb, third-person singular past indicative kvakaði, supine kvakað)

1. to quack

Conjugation

kvaka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kvaka
supine (sagnbót)		kvakað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kvakandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kvaka	við kvökum	present (nútíð)	ég kvaki	við kvökum
	þú kvakar	þið kvakið		þú kvakir	þið kvakið
	hann, hún, það kvakar	þeir, þær, þau kvaka		hann, hún, það kvaki	þeir, þær, þau kvaki
past (þátíð)	ég kvakaði	við kvökuðum	past (þátíð)	ég kvakaði	við kvökuðum
	þú kvakaðir	þið kvökuðuð		þú kvakaðir	þið kvökuðuð
	hann, hún, það kvakaði	þeir, þær, þau kvökuðu		hann, hún, það kvakaði	þeir, þær, þau kvökuðu
imperative (boðháttur)	kvaka (þú)	kvakið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kvakaðu	kvakiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kvakast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kvakast
supine (sagnbót)		kvakast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kvakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kvakast	við kvökumst	present (nútíð)	ég kvakist	við kvökumst
	þú kvakast	þið kvakist		þú kvakist	þið kvakist
	hann, hún, það kvakast	þeir, þær, þau kvakast		hann, hún, það kvakist	þeir, þær, þau kvakist
past (þátíð)	ég kvakaðist	við kvökuðumst	past (þátíð)	ég kvakaðist	við kvökuðumst
	þú kvakaðist	þið kvökuðust		þú kvakaðist	þið kvökuðust
	hann, hún, það kvakaðist	þeir, þær, þau kvökuðust		hann, hún, það kvakaðist	þeir, þær, þau kvökuðust
imperative (boðháttur)	kvakast (þú)	kvakist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kvakastu	kvakisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

kvaka f (genitive singular kvöku, nominative plural kvökur)

1. kwacha (Malawian and Zambian currency)

Declension

declension of kvaka

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kvaka	kvakan	kvökur	kvökurnar
accusative	kvöku	kvökuna	kvökur	kvökurnar
dative	kvöku	kvökunni	kvökum	kvökunum
genitive	kvöku	kvökunnar	kvaka	kvakanna

Serbo-Croatian

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /kʋâka/
• Hyphenation: kva‧ka

Noun

kvȁka f (Cyrillic spelling ква̏ка)

1. handle (especially of a door)
2. A decisive detail in a legal document, computer program, algorithm etc. that enables or disables something; a catch.
3. háček

Declension

Declension of kvaka

	singular	plural
nominative	kvȁka	kvake
genitive	kvake	kvȃkā
dative	kvaki	kvakama
accusative	kvaku	kvake
vocative	kvako	kvake
locative	kvaki	kvakama
instrumental	kvakom	kvakama

Related terms

• (háček): kvačica