miłośnik

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *milostьnikъ. By surface analysis, miłość +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /miˈwɔɕ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɕɲik
• Syllabification: mi‧łoś‧nik

Noun

miłośnik m pers (female equivalent miłośniczka)

1. admirer, enthusiast; lover (of something)

   Synonym: wielbiciel

Declension

Declension of miłośnik

	singular	plural
nominative	miłośnik	miłośnicy/miłośniki (deprecative)
genitive	miłośnika	miłośników
dative	miłośnikowi	miłośnikom
accusative	miłośnika	miłośników
instrumental	miłośnikiem	miłośnikami
locative	miłośniku	miłośnikach
vocative	miłośniku	miłośnicy

Derived terms

noun

• miłośnictwo

 

Further reading

• miłośnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• miłośnik in Polish dictionaries at PWN