ongenaakbaar

Dutch

Etymology

From on- +‎ genaakbaar, from genaken (“to approach”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔŋ.ɣəˈnaːk.baːr/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧ge‧naak‧baar

Adjective

ongenaakbaar (comparative ongenaakbaarder, superlative ongenaakbaarst)

1. unapproachable, inaccessible
2. (figuratively, of people) distant, detached, aloof

Inflection

Declension of ongenaakbaar
uninflected	ongenaakbaar
inflected	ongenaakbare
comparative	ongenaakbaarder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ongenaakbaar	ongenaakbaarder	het ongenaakbaarst het ongenaakbaarste
indefinite	m./f. sing.	ongenaakbare	ongenaakbaardere	ongenaakbaarste
	n. sing.	ongenaakbaar	ongenaakbaarder	ongenaakbaarste
	plural	ongenaakbare	ongenaakbaardere	ongenaakbaarste
definite		ongenaakbare	ongenaakbaardere	ongenaakbaarste
partitive		ongenaakbaars	ongenaakbaarders	—

Derived terms

• ongenaakbaarheid