płyta

See also: plyta, plytą, and płytą

Polish

Etymology

Borrowed from Ukrainian пли́та́ (plýtá), from Old East Slavic плита, плифа, пленьфа, плинта (plita, plifa, plenĭfa, plinta), from Ancient Greek πλίνθος (plínthos). First attested in the 18th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpwɨ.ta/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨta
• Syllabification: pły‧ta

Noun

płyta f (diminutive płytka)

1. plate, tile (sheet of ceramic or fired clay to cover surfaces)
2. (technology) disk, CD, CD-ROM, DVD, etc.

   Na tej płycie nagrana jest muzyka. ― Music is recorded on this disk.

Declension

Declension of płyta

	singular	plural
nominative	płyta	płyty
genitive	płyty	płyt
dative	płycie	płytom
accusative	płytę	płyty
instrumental	płytą	płytami
locative	płycie	płytach
vocative	płyto	płyty

Derived terms

adjective

• płytowy

 

Related terms

adjective

• płytkowy

 

noun

• płytkarz

 

Further reading

• płyta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• płyta in Polish dictionaries at PWN