prącie

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *prǫtьje.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈprɔɲ.t͡ɕɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡ɕɛ
• Syllabification: prą‧cie

Noun

prącie n

1. (anatomy) penis

   Synonyms: see Thesaurus:prącie

Declension

Declension of prącie

	singular	plural
nominative	prącie	prącia
genitive	prącia	prąci
dative	prąciu	prąciom
accusative	prącie	prącia
instrumental	prąciem	prąciami
locative	prąciu	prąciach
vocative	prącie	prącia

Derived terms

• prąciowy

 

Further reading

• prącie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• prącie in Polish dictionaries at PWN