rozkaźnik

Polish

Etymology

From rozkaz +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈkaʑ.ɲik/
• Rhymes: -aʑɲik
• Syllabification: roz‧kaź‧nik

Noun

rozkaźnik m inan

1. (grammar) imperative, imperative mood

   Synonyms: imperativus, imperatiwus, tryb rozkazujący

2. (grammar) imperative (verb in imperative mood)

   Synonyms: imperativus, imperatiwus

Declension

Declension of rozkaźnik

	singular	plural
nominative	rozkaźnik	rozkaźniki
genitive	rozkaźnika	rozkaźników
dative	rozkaźnikowi	rozkaźnikom
accusative	rozkaźnik	rozkaźniki
instrumental	rozkaźnikiem	rozkaźnikami
locative	rozkaźniku	rozkaźnikach
vocative	rozkaźniku	rozkaźniki

Derived terms

adjective

• rozkaźnikowy

 

Further reading

• rozkaźnik in Polish dictionaries at PWN