vefja

Icelandic

Etymology

From Old Norse vefja, from Proto-Germanic *wabjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛvja/

  Rhymes: -ɛvja

Verb

vefja (weak verb, third-person singular past indicative vafði, supine vafið)

1. (ditransitive, with accusative and/or dative) to wrap

Conjugation

vefja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vefja
supine (sagnbót)		vafið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vefjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vef	við vefjum	present (nútíð)	ég vefji	við vefjum
	þú vefur	þið vefjið		þú vefjir	þið vefjið
	hann, hún, það vefur	þeir, þær, þau vefja		hann, hún, það vefji	þeir, þær, þau vefji
past (þátíð)	ég vafði	við vöfðum	past (þátíð)	ég vefði	við vefðum
	þú vafðir	þið vöfðuð		þú vefðir	þið vefðuð
	hann, hún, það vafði	þeir, þær, þau vöfðu		hann, hún, það vefði	þeir, þær, þau vefðu
imperative (boðháttur)	vef (þú)	vefjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vefðu	vefjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vefjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vefjast
supine (sagnbót)		vafist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vefjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vefst	við vefjumst	present (nútíð)	ég vefjist	við vefjumst
	þú vefst	þið vefjist		þú vefjist	þið vefjist
	hann, hún, það vefst	þeir, þær, þau vefjast		hann, hún, það vefjist	þeir, þær, þau vefjist
past (þátíð)	ég vafðist	við vöfðumst	past (þátíð)	ég vefðist	við vefðumst
	þú vafðist	þið vöfðust		þú vefðist	þið vefðust
	hann, hún, það vafðist	þeir, þær, þau vöfðust		hann, hún, það vefðist	þeir, þær, þau vefðust
imperative (boðháttur)	vefst (þú)	vefist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vefstu	vefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vafinn	vafin	vafið		vafðir	vafðar	vafin
accusative (þolfall)	vafinn	vafða	vafið		vafða	vafðar	vafin
dative (þágufall)	vöfðum	vafinni	vöfðu		vöfðum	vöfðum	vöfðum
genitive (eignarfall)	vafins	vafinnar	vafins		vafinna	vafinna	vafinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vafði	vafða	vafða		vöfðu	vöfðu	vöfðu
accusative (þolfall)	vafða	vöfðu	vafða		vöfðu	vöfðu	vöfðu
dative (þágufall)	vafða	vöfðu	vafða		vöfðu	vöfðu	vöfðu
genitive (eignarfall)	vafða	vöfðu	vafða		vöfðu	vöfðu	vöfðu

Derived terms

• vefja um fingur sér
• vefst tunga um tönn

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *wabjaną.

Verb

vefja (singular past indicative vafði, plural past indicative vǫfðu, past participle vafðr or vafiðr)

1. to wrap, fold
2. to entangle, embroil
3. (mediopassive) to straggle

Conjugation

Conjugation of vefja — active (weak class 1)

infinitive	vefja
present participle	vefjandi
past participle	vafðr, vafiðr, vafinn
indicative	present	past
1st-person singular	vef	vafða
2nd-person singular	vefr	vafðir
3rd-person singular	vefr	vafði
1st-person plural	vefjum	vǫfðum
2nd-person plural	vefið	vǫfðuð
3rd-person plural	vefja	vǫfðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	vefja	vefða
2nd-person singular	vefir	vefðir
3rd-person singular	vefi	vefði
1st-person plural	vefim	vefðim
2nd-person plural	vefið	vefðið
3rd-person plural	vefi	vefði
imperative	present
2nd-person singular	vef
1st-person plural	vefjum
2nd-person plural	vefið

Conjugation of vefja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	vefjask
present participle	vefjandisk
past participle	vafzk, vafizk
indicative	present	past
1st-person singular	vefjumk	vǫfðumk
2nd-person singular	vefsk	vafðisk
3rd-person singular	vefsk	vafðisk
1st-person plural	vefjumsk	vǫfðumsk
2nd-person plural	vefizk	vǫfðuzk
3rd-person plural	vefjask	vǫfðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	vefjumk	vefðumk
2nd-person singular	vefisk	vefðisk
3rd-person singular	vefisk	vefðisk
1st-person plural	vefimsk	vefðimsk
2nd-person plural	vefizk	vefðizk
3rd-person plural	vefisk	vefðisk
imperative	present
2nd-person singular	vefsk
1st-person plural	vefjumsk
2nd-person plural	vefizk

Related terms

• vaf

Descendants

• Icelandic: vefja
• Faroese: vevja
• Norwegian Nynorsk: vevja, vevje
• Elfdalian: veva

References

• “vefja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press