śmiały

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕmja.wɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -awɨ
• Syllabification: śmia‧ły

Etymology 1

Inherited from Old Polish śmiały, from Proto-Slavic *sъmělъ, the past participle of *sъměti. By surface analysis, śmieć +‎ -ły. Compare Russian сме́лый (smélyj).

Adjective

śmiały (comparative śmielszy, superlative najśmielszy, derived adverb śmiało)

1. daring, bold

   Antonym: nieśmiały

Declension

Declension of śmiały (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	śmiały		śmiała	śmiałe	śmiali	śmiałe
genitive	śmiałego		śmiałej	śmiałego	śmiałych
dative	śmiałemu		śmiałej	śmiałemu	śmiałym
accusative	śmiałego	śmiały	śmiałą	śmiałe	śmiałych	śmiałe
instrumental	śmiałym		śmiałą	śmiałym	śmiałymi
locative	śmiałym		śmiałej	śmiałym	śmiałych

Derived terms

phrase

• śmiałym szczęście sprzyja

 

• śmiałość

 

Verb

śmiały

1. third-person plural nonvirile past of śmieć

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

śmiały

1. third-person plural nonvirile past of śmiać

Further reading

• śmiały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• śmiały in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “śmiały”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN