λυόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lyː.ó.me.non/ → /lyˈo.me.non/ → /liˈo.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lyː.ó.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lyˈo.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lyˈo.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lyˈo.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈo.me.non/

Participle

λῡόμενον • (lūómenon)

1. present mediopassive participle of λῡ́ω (lū́ō)

Inflection

First and second declension of λῡόμενος; λῡομένη; λῡόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λῡόμενος lūómenos	λῡομένη lūoménē	λῡόμενον lūómenon		λῡομένω lūoménō	λῡομένᾱ lūoménā	λῡομένω lūoménō		λῡόμενοι lūómenoi	λῡόμεναι lūómenai	λῡόμενᾰ lūómena
Genitive		λῡομένου lūoménou	λῡομένης lūoménēs	λῡομένου lūoménou		λῡομένοιν lūoménoin	λῡομέναιν lūoménain	λῡομένοιν lūoménoin		λῡομένων lūoménōn	λῡομένων lūoménōn	λῡομένων lūoménōn
Dative		λῡομένῳ lūoménōi	λῡομένῃ lūoménēi	λῡομένῳ lūoménōi		λῡομένοιν lūoménoin	λῡομέναιν lūoménain	λῡομένοιν lūoménoin		λῡομένοις lūoménois	λῡομέναις lūoménais	λῡομένοις lūoménois
Accusative		λῡόμενον lūómenon	λῡομένην lūoménēn	λῡόμενον lūómenon		λῡομένω lūoménō	λῡομένᾱ lūoménā	λῡομένω lūoménō		λῡομένους lūoménous	λῡομένᾱς lūoménās	λῡόμενᾰ lūómena
Vocative		λῡόμενε lūómene	λῡομένη lūoménē	λῡόμενον lūómenon		λῡομένω lūoménō	λῡομένᾱ lūoménā	λῡομένω lūoménō		λῡόμενοι lūómenoi	λῡόμεναι lūómenai	λῡόμενᾰ lūómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λῡομένως lūoménōs				λῡομενώτερος lūomenṓteros				λῡομενώτᾰτος lūomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.