στατικός

Ancient Greek

Etymology

From ἵστημι (hístēmi, “to stand”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sta.ti.kós/ → /sta.tiˈkos/ → /sta.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sta.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sta.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sta.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sta.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sta.tiˈkos/

Adjective

στᾰτῐκός • (statikós) m (feminine στᾰτῐκή, neuter στᾰτῐκόν); first/second declension

1. causing to stand, coming to a standstill, rest

Inflection

First and second declension of στᾰτῐκός; στᾰτῐκή; στᾰτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στᾰτῐκός statikós	στᾰτῐκή statikḗ	στᾰτῐκόν statikón		στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκᾱ́ statikā́	στᾰτῐκώ statikṓ		στᾰτῐκοί statikoí	στᾰτῐκαί statikaí	στᾰτῐκᾰ́ statiká
Genitive		στᾰτῐκοῦ statikoû	στᾰτῐκῆς statikês	στᾰτῐκοῦ statikoû		στᾰτῐκοῖν statikoîn	στᾰτῐκαῖν statikaîn	στᾰτῐκοῖν statikoîn		στᾰτῐκῶν statikôn	στᾰτῐκῶν statikôn	στᾰτῐκῶν statikôn
Dative		στᾰτῐκῷ statikôi	στᾰτῐκῇ statikêi	στᾰτῐκῷ statikôi		στᾰτῐκοῖν statikoîn	στᾰτῐκαῖν statikaîn	στᾰτῐκοῖν statikoîn		στᾰτῐκοῖς statikoîs	στᾰτῐκαῖς statikaîs	στᾰτῐκοῖς statikoîs
Accusative		στᾰτῐκόν statikón	στᾰτῐκήν statikḗn	στᾰτῐκόν statikón		στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκᾱ́ statikā́	στᾰτῐκώ statikṓ		στᾰτῐκούς statikoús	στᾰτῐκᾱ́ς statikā́s	στᾰτῐκᾰ́ statiká
Vocative		στᾰτῐκέ statiké	στᾰτῐκή statikḗ	στᾰτῐκόν statikón		στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκᾱ́ statikā́	στᾰτῐκώ statikṓ		στᾰτῐκοί statikoí	στᾰτῐκαί statikaí	στᾰτῐκᾰ́ statiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στᾰτῐκῶς statikôs				στᾰτῐκώτερος statikṓteros				στᾰτῐκώτᾰτος statikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• ἀνταποκαταστατικός (antapokatastatikós)
• ἀντιστατικός (antistatikós)
• ἀποκαταστατικός (apokatastatikós)
• ἀποστατικός (apostatikós)
• διαστατικός (diastatikós)
• ἐκστατικός (ekstatikós)
• ἐνστατικός (enstatikós)
• ἐπιστατικός (epistatikós)
• καταστατικός (katastatikós)
• κατεξαναστατικός (katexanastatikós)
• μεταστατικός (metastatikós)
• παραστατικός (parastatikós)
• περιστατικός (peristatikós)
• προκαταστατικός (prokatastatikós)
• προστατικός (prostatikós)
• συστατικός (sustatikós)
• ὑποστατικός (hupostatikós)
• χοροστατικός (khorostatikós)

 

Further reading

• “στατικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στατικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette