Türkçe

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

From Ottoman Turkish تركجه (Türkçe). By surface analysis, Türk (Turk) +‎ -çe (glossonym-forming suffix).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈtyɾctʃe/
  • Audio:(file)

Proper noun

[edit]

Türkçe

  1. Turkish (language)
    Synonym: Anadolu Türkçesi
    Milyonlarca insan Türkçe öğreniyor.Millions of people are learning Turkish.
  2. Turkic (language)
    Özbek TürkçesiUzbek Turkic

Declension

[edit]
Inflection
Nominative Türkçe
Definite accusative Türkçeyi
Singular Plural
Nominative Türkçe
Definite accusative Türkçeyi
Dative Türkçeye
Locative Türkçede
Ablative Türkçeden
Genitive Türkçenin

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]