antonima

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Esperanto[edit]

Etymology[edit]

antonimo +‎ -a.

Adjective[edit]

antonima (accusative singular antoniman, plural antonimaj, accusative plural antonimajn)

  1. antonymic

Hungarian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈɒntonimɒ]
  • Hyphenation: an‧to‧ni‧ma
  • Rhymes: -mɒ

Noun[edit]

antonima (plural antonimák)

  1. antonym (word which has the opposite meaning)

Declension[edit]

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative antonima antonimák
accusative antonimát antonimákat
dative antonimának antonimáknak
instrumental antonimával antonimákkal
causal-final antonimáért antonimákért
translative antonimává antonimákká
terminative antonimáig antonimákig
essive-formal antonimaként antonimákként
essive-modal
inessive antonimában antonimákban
superessive antonimán antonimákon
adessive antonimánál antonimáknál
illative antonimába antonimákba
sublative antonimára antonimákra
allative antonimához antonimákhoz
elative antonimából antonimákból
delative antonimáról antonimákról
ablative antonimától antonimáktól
non-attributive
possessive - singular
antonimáé antonimáké
non-attributive
possessive - plural
antonimáéi antonimákéi
Possessive forms of antonima
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. antonimám antonimáim
2nd person sing. antonimád antonimáid
3rd person sing. antonimája antonimái
1st person plural antonimánk antonimáink
2nd person plural antonimátok antonimáitok
3rd person plural antonimájuk antonimáik

Further reading[edit]

  • antonima in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)