antybodziec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From anty- +‎ bodziec. First attested in 1949.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /an.tɨˈbɔ.d͡ʑɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔd͡ʑɛt͡s
  • Syllabification: an‧ty‧bo‧dziec

Noun

[edit]

antybodziec m inan

  1. (literary) anti-stimulant (a stiumulus working against other stimuli)
    Antonym: przeciwbodziec
  2. (literary) disincentive
    Synonym: przeciwbodziec
    Antonym: bodziec

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
adjective
adverb
[edit]
adjectives
noun
verb

References

[edit]
  1. ^ Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe (1949) Roczniki humanistyczne, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny[1], volume 18, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Wydział Historyczno-Filologiczny, page 22:A jednak — wbrew temu całemu skupisku „antybodźców” – A wpis zostaje dokonany.
  2. ^ antybodziec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]