beztytułowy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bez- +‎ tytułowy. First attested in 1828.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɛs.tɨ.tuˈwɔ.vɨ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: bez‧ty‧tu‧ło‧wy

Adjective

[edit]

beztytułowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (rare, literature, art, music) titleless, untitled
    Synonym: bez tytułu

Declension

[edit]
Declension of beztytułowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative beztytułowy beztytułowa beztytułowe beztytułowi beztytułowe
genitive beztytułowego beztytułowej beztytułowego beztytułowych
dative beztytułowemu beztytułowej beztytułowemu beztytułowym
accusative beztytułowego beztytułowy beztytułową beztytułowe beztytułowych beztytułowe
instrumental beztytułowym beztytułową beztytułowym beztytułowymi
locative beztytułowym beztytułowej beztytułowym beztytułowych
[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Krystyn Lach-Szyrma (1828) Słownik angielsko-polski: dla użytku młodzieży Instytutu Politechnicznego‎[1], page 441
  2. ^ beztytułowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=beztytułowy&oldid=78512011"