dioxid

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: diòxid and Dioxid

English[edit]

Noun[edit]

dioxid (plural dioxids)

  1. Archaic form of dioxide.

Anagrams[edit]

Hungarian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈdijoksid]
  • Hyphenation: di‧oxid
  • Rhymes: -id

Noun[edit]

dioxid (plural dioxidok)

  1. (chemistry) dioxide

Declension[edit]

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative dioxid dioxidok
accusative dioxidot dioxidokat
dative dioxidnak dioxidoknak
instrumental dioxiddal dioxidokkal
causal-final dioxidért dioxidokért
translative dioxiddá dioxidokká
terminative dioxidig dioxidokig
essive-formal dioxidként dioxidokként
essive-modal
inessive dioxidban dioxidokban
superessive dioxidon dioxidokon
adessive dioxidnál dioxidoknál
illative dioxidba dioxidokba
sublative dioxidra dioxidokra
allative dioxidhoz dioxidokhoz
elative dioxidból dioxidokból
delative dioxidról dioxidokról
ablative dioxidtól dioxidoktól
non-attributive
possessive - singular
dioxidé dioxidoké
non-attributive
possessive - plural
dioxidéi dioxidokéi
Possessive forms of dioxid
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. dioxidom dioxidjaim
2nd person sing. dioxidod dioxidjaid
3rd person sing. dioxidja dioxidjai
1st person plural dioxidunk dioxidjaink
2nd person plural dioxidotok dioxidjaitok
3rd person plural dioxidjuk dioxidjaik

Derived terms[edit]

Compound words

Romanian[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from French dioxyde.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /di.okˈsid/
  • Rhymes: -id
  • Hyphenation: di‧o‧xid

Noun[edit]

dioxid m (plural dioxizi)

  1. dioxide

Declension[edit]

References[edit]