duizelig

Dutch

Etymology

From duizelen (“to be/make dizzy”) +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdœy̯.zə.ləx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dui‧ze‧lig

Adjective

duizelig (comparative duizeliger, superlative duizeligst)

1. dizzy, experiencing equilibrium-trouble

Inflection

Declension of duizelig
uninflected	duizelig
inflected	duizelige
comparative	duizeliger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		duizelig	duizeliger	het duizeligst het duizeligste
indefinite	m./f. sing.	duizelige	duizeligere	duizeligste
	n. sing.	duizelig	duizeliger	duizeligste
	plural	duizelige	duizeligere	duizeligste
definite		duizelige	duizeligere	duizeligste
partitive		duizeligs	duizeligers	—

Derived terms

• duizeligheid