egna

Icelandic

Etymology

Inherited from Old Norse egna, from Proto-Germanic *agnijaną. Causative of agn (“bait”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛkna/
• Rhymes: -ɛkna

Verb

egna (weak verb, third-person singular past indicative egndi, supine egnt)

1. (transitive, governs the accusative) to bait
2. (transitive, governs the accusative) to incite, to provoke

Conjugation

egna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að egna
supine (sagnbót)		egnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		egnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég egni	við egnum	present (nútíð)	ég egni	við egnum
	þú egnir	þið egnið		þú egnir	þið egnið
	hann, hún, það egnir	þeir, þær, þau egna		hann, hún, það egni	þeir, þær, þau egni
past (þátíð)	ég egndi	við egndum	past (þátíð)	ég egndi	við egndum
	þú egndir	þið egnduð		þú egndir	þið egnduð
	hann, hún, það egndi	þeir, þær, þau egndu		hann, hún, það egndi	þeir, þær, þau egndu
imperative (boðháttur)	egn (þú)	egnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	egndu	egniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

egnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að egnast
supine (sagnbót)		egnst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		egnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég egnist	við egnumst	present (nútíð)	ég egnist	við egnumst
	þú egnist	þið egnist		þú egnist	þið egnist
	hann, hún, það egnist	þeir, þær, þau egnast		hann, hún, það egnist	þeir, þær, þau egnist
past (þátíð)	ég egndist	við egndumst	past (þátíð)	ég egndist	við egndumst
	þú egndist	þið egndust		þú egndist	þið egndust
	hann, hún, það egndist	þeir, þær, þau egndust		hann, hún, það egndist	þeir, þær, þau egndust
imperative (boðháttur)	egnst (þú)	egnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	egnstu	egnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

egndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	egndur	egnd	egnt		egndir	egndar	egnd
accusative (þolfall)	egndan	egnda	egnt		egnda	egndar	egnd
dative (þágufall)	egndum	egndri	egndu		egndum	egndum	egndum
genitive (eignarfall)	egnds	egndrar	egnds		egndra	egndra	egndra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	egndi	egnda	egnda		egndu	egndu	egndu
accusative (þolfall)	egnda	egndu	egnda		egndu	egndu	egndu
dative (þágufall)	egnda	egndu	egnda		egndu	egndu	egndu
genitive (eignarfall)	egnda	egndu	egnda		egndu	egndu	egndu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• egnet

Verb

egna

1. simple past and past participle of egne

Romansch

Alternative forms

• ina (Rumantsch Grischun, Sursilvan)
• üna (Puter, Vallader)

Article

egna f (masculine egn)

1. (Sutsilvan, Surmiran) a, an

Number

egna f (masculine egn)

1. (Sutsilvan, Surmiran) one

Swedish

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

egna

1. inflection of egen:
   1. definite singular
   2. plural

Pronoun

egna

1. own; plural of egen

Anagrams

• Agne, agen, ange, gena