hárréttur

Icelandic

Etymology

From hár (“hair”) +‎ réttur (“correct”), likely related to (að vita eitthvað) upp á hár (“(to know something) perfectly”).

Adjective

hárréttur (not comparable)

1. absolutely correct, spot-on

Inflection

    positive (strong declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	hárréttur	hárrétt	hárrétt
accusative	hárréttan	hárrétta	hárrétt
dative	hárréttum	hárréttri	hárréttu
genitive	hárrétts	hárréttrar	hárrétts
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	hárréttir	hárréttar	hárrétt
accusative	hárrétta	hárréttar	hárrétt
dative	hárréttum	hárréttum	hárréttum
genitive	hárréttra	hárréttra	hárréttra

    positive (weak declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	hárrétti	hárrétta	hárrétta
accusative	hárrétta	hárréttu	hárrétta
dative	hárrétta	hárréttu	hárrétta
genitive	hárrétta	hárréttu	hárrétta
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	hárréttu	hárréttu	hárréttu
accusative	hárréttu	hárréttu	hárréttu
dative	hárréttu	hárréttu	hárréttu
genitive	hárréttu	hárréttu	hárréttu

See also

• laukréttur