igazságtalan

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian

[edit]

Etymology

[edit]

igazság +‎ -talan

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈiɡɒʃːaːktɒlɒn]
  • Hyphenation: igaz‧ság‧ta‧lan

Adjective

[edit]

igazságtalan (comparative igazságtalanabb, superlative legigazságtalanabb)

  1. unjust, unfair

Declension

[edit]
Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative igazságtalan igazságtalanok
accusative igazságtalant igazságtalanokat
dative igazságtalannak igazságtalanoknak
instrumental igazságtalannal igazságtalanokkal
causal-final igazságtalanért igazságtalanokért
translative igazságtalanná igazságtalanokká
terminative igazságtalanig igazságtalanokig
essive-formal igazságtalanként igazságtalanokként
essive-modal igazságtalanul
inessive igazságtalanban igazságtalanokban
superessive igazságtalanon igazságtalanokon
adessive igazságtalannál igazságtalanoknál
illative igazságtalanba igazságtalanokba
sublative igazságtalanra igazságtalanokra
allative igazságtalanhoz igazságtalanokhoz
elative igazságtalanból igazságtalanokból
delative igazságtalanról igazságtalanokról
ablative igazságtalantól igazságtalanoktól
non-attributive
possessive - singular
igazságtalané igazságtalanoké
non-attributive
possessive - plural
igazságtalanéi igazságtalanokéi

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]