kalem

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: kałem and калем

Indonesian

[edit]

Etymology

[edit]

Unknown, probably from Dutch kalm.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈkaləm]
  • Hyphenation: ka‧lêm

Adjective

[edit]

kalem or kalêm

  1. calm
    Synonyms: tenang, santai

Further reading

[edit]

Ladino

[edit]

Etymology

[edit]

From Ottoman Turkish قلم (kalem), from Arabic قَلَم (qalam), from Ancient Greek κάλαμος (kálamos).

Noun

[edit]

kalem m (Latin spelling)

  1. pencil
    • 2017 July 20, Esti SAUL, “Pablo Picasso (1881-1973) i sus Heliogravures Umoristikas”, in Şalom Gazetesi[1]:
      Amorozo del desen deste su chikez, no desha el kalem de su mano.
      In love with design since childhood, he never put the pencil down.

Serbo-Croatian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Ottoman Turkish قلم (kalem), (Turkish kalem), from Arabic قَلَم (qalam), from Ancient Greek κάλαμος (kálamos). Doublet of slȁma.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /kǎlem/
  • Hyphenation: ka‧lem

Noun

[edit]

kàlem m (Cyrillic spelling ка̀лем)

  1. reel (frame with radial arms)

Declension

[edit]

Noun

[edit]

kalem (Cyrillic spelling калем)

  1. instrumental singular of kal

Turkish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Ottoman Turkish قلم (kalem), from Arabic قَلَم (qalam), from Ancient Greek κάλαμος (kálamos).

Noun

[edit]

kalem (definite accusative kalemi, plural kalemler)

  1. pen
Declension
[edit]
Inflection
Nominative kalem
Definite accusative kalemi
Singular Plural
Nominative kalem kalemler
Definite accusative kalemi kalemleri
Dative kaleme kalemlere
Locative kalemde kalemlerde
Ablative kalemden kalemlerden
Genitive kalemin kalemlerin
Derived terms
[edit]

Etymology 2

[edit]

Noun

[edit]

kalem

  1. possessive first-person singular, singular possession of kale