kofot
Jump to navigation
Jump to search
Chuukese[edit]
Verb[edit]
kofot
- (intransitive) to marry
Synonyms[edit]
Swedish[edit]
Etymology[edit]
From ko + fot. Known from written sources since mid-16th century. Compare to Norwegian kubein.
Noun[edit]
kofot c
Declension[edit]
Declension of kofot | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kofot | kofoten | kofötter | kofötterna |
Genitive | kofots | kofotens | kofötters | kofötternas |
Declension of kofot | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kofot | kofoten | kofotar | kofotarna |
Genitive | kofots | kofotens | kofotars | kofotarnas |
Synonyms[edit]
References[edit]
- ^ kofot in Rikstermbanken