koleżka

Polish

Etymology

From kolega +‎ -ka.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔˈlɛʂ.ka/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛʂka
• Syllabification: ko‧leż‧ka

Noun

koleżka m pers

1. diminutive of kolega
2. (colloquial) bo, chuck, cully (close friend)

Declension

Declension of koleżka

	singular	plural
nominative	koleżka	koleżkowie
genitive	koleżki	koleżków
dative	koleżce	koleżkom
accusative	koleżkę	koleżków
instrumental	koleżką	koleżkami
locative	koleżce	koleżkach
vocative	koleżko	koleżkowie

Related terms

adjective

• koleżeński

 

adverb

• koleżeńsko

 

nouns

• kolega
• koleżanka
• koleżeństwo

 

verbs

• kolegować
• zakolegować

 

Further reading

• koleżka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• koleżka in Polish dictionaries at PWN