miskennen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From mis- + kennen. Compare English misken.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
miskennen
- (transitive) to fail to acknowledge
Inflection[edit]
Conjugation of miskennen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | miskennen | |||
past singular | miskende | |||
past participle | miskend | |||
infinitive | miskennen | |||
gerund | miskennen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | misken | miskende | ||
2nd person sing. (jij) | miskent | miskende | ||
2nd person sing. (u) | miskent | miskende | ||
2nd person sing. (gij) | miskent | miskende | ||
3rd person singular | miskent | miskende | ||
plural | miskennen | miskenden | ||
subjunctive sing.1 | miskenne | miskende | ||
subjunctive plur.1 | miskennen | miskenden | ||
imperative sing. | misken | |||
imperative plur.1 | miskent | |||
participles | miskennend | miskend | ||
1) Archaic. |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Afrikaans: misken