opgewonden

Dutch

Etymology

From opwinden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔp.xəˌʋɔn.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧ge‧won‧den

Adjective

opgewonden (comparative opgewondener, superlative opgewondenst)

1. excited
2. agitated

Inflection

Declension of opgewonden
uninflected	opgewonden
inflected	opgewonden
comparative	opgewondener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		opgewonden	opgewondener	het opgewondenst het opgewondenste
indefinite	m./f. sing.	opgewonden	opgewondener	opgewondenste
	n. sing.	opgewonden	opgewondener	opgewondenste
	plural	opgewonden	opgewondener	opgewondenste
definite		opgewonden	opgewondener	opgewondenste
partitive		opgewondens	opgewondeners	—

Derived terms

• opgewondenheid

Participle

opgewonden

1. past participle of opwinden

Inflection

Declension of opgewonden
uninflected	opgewonden
inflected	opgewonden
		positive
predicative/adverbial		opgewonden
indefinite	m./f. sing.	opgewonden
	n. sing.	opgewonden
	plural	opgewonden
definite		opgewonden
partitive		opgewondens