oproepen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
op (“up”) + roepen (“to call, shout”)
Pronunciation[edit]
Audio: (file)
Verb[edit]
oproepen
Inflection[edit]
Conjugation of oproepen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | oproepen | |||
past singular | riep op | |||
past participle | opgeroepen | |||
infinitive | oproepen | |||
gerund | oproepen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | roep op | riep op | oproep | opriep |
2nd person sing. (jij) | roept op | riep op | oproept | opriep |
2nd person sing. (u) | roept op | riep op | oproept | opriep |
2nd person sing. (gij) | roept op | riept op | oproept | opriept |
3rd person singular | roept op | riep op | oproept | opriep |
plural | roepen op | riepen op | oproepen | opriepen |
subjunctive sing.1 | roepe op | riepe op | oproepe | opriepe |
subjunctive plur.1 | roepen op | riepen op | oproepen | opriepen |
imperative sing. | roep op | |||
imperative plur.1 | roept op | |||
participles | oproepend | opgeroepen | ||
1) Archaic. |
Related terms[edit]
- oproep m