powiadanie

Old Polish

Alternative forms

• powiedanie

Etymology

From powiadać +‎ -anie. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔvjadaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔvjadaɲe/

Noun

powiadanie n

1. (attested in Lesser Poland) verbal noun of powiadać
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 91, 2:

     Ku powyadanu (ad annuntiandum, Puł: na powyedanye) rano miloserdze twoie

     [Ku powiadaniu (ad annuntiandum, Puł: na powiedanie) rano miłosierdzie twoje]

2. (attested in Kuyavia) act of stating one's opinion
   • 1897 [1424], Teki Adolfa Pawińskiego‎^[2], volume VII, number 3886, Brześć Kujawski Voivodeship:

     Przeczslaus burgrabius... dixit... Extunc castellanus... dixit: Nichil scio de burgrabio any o gego powyedanyu

     [Przeczslaus burgrabius... dixit... Extunc castellanus... dixit: Nichil scio de burgrabio ani o jego powiedaniu]

3. statement; opinion
   • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[3], [4], [5]}, volume XXV, page 179:

     Iacobus vero in spiritu sancto confidenter agens, omnes asserciones eorum, povyedanya, evacuebat

     [Iacobus vero in spiritu sancto confidenter agens, omnes asserciones eorum, powiedania, evacuebat]

Related terms

adverb

• powiednie

 

nouns

• powiastka
• powiedacz
• powiedzenie
• powieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf

 

Descendants

• Polish: powiadanie

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “powiadanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish powiadanie. By surface analysis, powiadać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.vjaˈda.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔ.vjaˈda.ɲe/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: po‧wia‧da‧nie

Noun

powiadanie n

1. verbal noun of powiadać

Declension

Declension of powiadanie

	singular
nominative	powiadanie
genitive	powiadania
dative	powiadaniu
accusative	powiadanie
instrumental	powiadaniem
locative	powiadaniu
vocative	powiadanie

Further reading

• powiadanie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “powiadanie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Paweł Kupiszewski (20.03.2020) “POWIADANIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “powiadanie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[6]
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “powiadanie”, in Słownik języka polskiego‎^[7] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 841