runąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *ruxnǫti.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈru.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: ru‧nąć

Verb

[edit]

runąć pf

  1. (intransitive) to collapse
    Synonym: zawalić się
  2. (intransitive) to swoop
    Synonym: spaść
  3. (intransitive) to plummet

Conjugation

[edit]
Conjugation of runąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive runąć
future tense 1st runę runiemy
2nd runiesz runiecie
3rd runie runą
impersonal runie się
past tense 1st runąłem,
-(e)m runął
runęłam,
-(e)m runęła
runęłom,
-(e)m runęło
runęliśmy,
-(e)śmy runęli
runęłyśmy,
-(e)śmy runęły
2nd runąłeś,
-(e)ś runął
runęłaś,
-(e)ś runęła
runęłoś,
-(e)ś runęło
runęliście,
-(e)ście runęli
runęłyście,
-(e)ście runęły
3rd runął runęła runęło runęli runęły
impersonal runięto
conditional 1st runąłbym,
bym runął
runęłabym,
bym runęła
runęłobym,
bym runęło
runęlibyśmy,
byśmy runęli
runęłybyśmy,
byśmy runęły
2nd runąłbyś,
byś runął
runęłabyś,
byś runęła
runęłobyś,
byś runęło
runęlibyście,
byście runęli
runęłybyście,
byście runęły
3rd runąłby,
by runął
runęłaby,
by runęła
runęłoby,
by runęło
runęliby,
by runęli
runęłyby,
by runęły
impersonal runięto by
imperative 1st niech runę ruńmy
2nd ruń ruńcie
3rd niech runie niech runą
anterior adverbial participle runąwszy
verbal noun runięcie
[edit]
adjective
noun
verbs

Further reading

[edit]
  • runąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • runąć in Polish dictionaries at PWN