stoczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ toczyć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

stoczyć pf (imperfective staczać)

  1. (transitive) to roll downwards
  2. (transitive) to hold, to conduct, to carry out something adversarial (e.g. a battle, a duel, a debate)
  3. (transitive) to eat away at, to break down, to destroy
  4. (reflexive with się) to roll downwards, to be rolled downwards
  5. (reflexive with się) to descend into decadence
    Synonym: zdemoralizować się

Conjugation

[edit]
Conjugation of stoczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive stoczyć
future tense 1st stoczę stoczymy
2nd stoczysz stoczycie
3rd stoczy stoczą
impersonal stoczy się
past tense 1st stoczyłem,
-(e)m stoczył
stoczyłam,
-(e)m stoczyła
stoczyłom,
-(e)m stoczyło
stoczyliśmy,
-(e)śmy stoczyli
stoczyłyśmy,
-(e)śmy stoczyły
2nd stoczyłeś,
-(e)ś stoczył
stoczyłaś,
-(e)ś stoczyła
stoczyłoś,
-(e)ś stoczyło
stoczyliście,
-(e)ście stoczyli
stoczyłyście,
-(e)ście stoczyły
3rd stoczył stoczyła stoczyło stoczyli stoczyły
impersonal stoczono
conditional 1st stoczyłbym,
bym stoczył
stoczyłabym,
bym stoczyła
stoczyłobym,
bym stoczyło
stoczylibyśmy,
byśmy stoczyli
stoczyłybyśmy,
byśmy stoczyły
2nd stoczyłbyś,
byś stoczył
stoczyłabyś,
byś stoczyła
stoczyłobyś,
byś stoczyło
stoczylibyście,
byście stoczyli
stoczyłybyście,
byście stoczyły
3rd stoczyłby,
by stoczył
stoczyłaby,
by stoczyła
stoczyłoby,
by stoczyło
stoczyliby,
by stoczyli
stoczyłyby,
by stoczyły
impersonal stoczono by
imperative 1st niech stoczę stoczmy
2nd stocz stoczcie
3rd niech stoczy niech stoczą
passive adjectival participle stoczony stoczona stoczone stoczeni stoczone
anterior adverbial participle stoczywszy
verbal noun stoczenie

Further reading

[edit]
  • stoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stoczyć in Polish dictionaries at PWN