ułatwić

Polish

Etymology

From u- +‎ łatwy +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈwat.fit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -atfit͡ɕ
• Syllabification: u‧łat‧wić

Verb

ułatwić pf (imperfective ułatwiać)

1. (transitive) to facilitate, to ease

Conjugation

Conjugation of ułatwić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ułatwić
future tense	1st	ułatwię			ułatwimy
	2nd	ułatwisz			ułatwicie
	3rd	ułatwi			ułatwią
	impersonal	ułatwi się
past tense	1st	ułatwiłem, -(e)m ułatwił	ułatwiłam, -(e)m ułatwiła	ułatwiłom, -(e)m ułatwiło	ułatwiliśmy, -(e)śmy ułatwili	ułatwiłyśmy, -(e)śmy ułatwiły
	2nd	ułatwiłeś, -(e)ś ułatwił	ułatwiłaś, -(e)ś ułatwiła	ułatwiłoś, -(e)ś ułatwiło	ułatwiliście, -(e)ście ułatwili	ułatwiłyście, -(e)ście ułatwiły
	3rd	ułatwił	ułatwiła	ułatwiło	ułatwili	ułatwiły
	impersonal	ułatwiono
conditional	1st	ułatwiłbym, bym ułatwił	ułatwiłabym, bym ułatwiła	ułatwiłobym, bym ułatwiło	ułatwilibyśmy, byśmy ułatwili	ułatwiłybyśmy, byśmy ułatwiły
	2nd	ułatwiłbyś, byś ułatwił	ułatwiłabyś, byś ułatwiła	ułatwiłobyś, byś ułatwiło	ułatwilibyście, byście ułatwili	ułatwiłybyście, byście ułatwiły
	3rd	ułatwiłby, by ułatwił	ułatwiłaby, by ułatwiła	ułatwiłoby, by ułatwiło	ułatwiliby, by ułatwili	ułatwiłyby, by ułatwiły
	impersonal	ułatwiono by
imperative	1st	niech ułatwię			ułatwmy
	2nd	ułatw			ułatwcie
	3rd	niech ułatwi			niech ułatwią
passive adjectival participle		ułatwiony	ułatwiona	ułatwione	ułatwieni	ułatwione
anterior adverbial participle		ułatwiwszy
verbal noun		ułatwienie

Further reading

• ułatwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ułatwić in Polish dictionaries at PWN