wygubić

Polish

Etymology

From wy- +‎ gubić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈɡu.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: wy‧gu‧bić

Verb

wygubić pf

1. (transitive) to eradicate, to exterminate, to uproot

Conjugation

Conjugation of wygubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wygubić
future tense	1st	wygubię			wygubimy
	2nd	wygubisz			wygubicie
	3rd	wygubi			wygubią
	impersonal	wygubi się
past tense	1st	wygubiłem, -(e)m wygubił	wygubiłam, -(e)m wygubiła	wygubiłom, -(e)m wygubiło	wygubiliśmy, -(e)śmy wygubili	wygubiłyśmy, -(e)śmy wygubiły
	2nd	wygubiłeś, -(e)ś wygubił	wygubiłaś, -(e)ś wygubiła	wygubiłoś, -(e)ś wygubiło	wygubiliście, -(e)ście wygubili	wygubiłyście, -(e)ście wygubiły
	3rd	wygubił	wygubiła	wygubiło	wygubili	wygubiły
	impersonal	wygubiono
conditional	1st	wygubiłbym, bym wygubił	wygubiłabym, bym wygubiła	wygubiłobym, bym wygubiło	wygubilibyśmy, byśmy wygubili	wygubiłybyśmy, byśmy wygubiły
	2nd	wygubiłbyś, byś wygubił	wygubiłabyś, byś wygubiła	wygubiłobyś, byś wygubiło	wygubilibyście, byście wygubili	wygubiłybyście, byście wygubiły
	3rd	wygubiłby, by wygubił	wygubiłaby, by wygubiła	wygubiłoby, by wygubiło	wygubiliby, by wygubili	wygubiłyby, by wygubiły
	impersonal	wygubiono by
imperative	1st	niech wygubię			wygubmy
	2nd	wygub			wygubcie
	3rd	niech wygubi			niech wygubią
passive adjectival participle		wygubiony	wygubiona	wygubione	wygubieni	wygubione
anterior adverbial participle		wygubiwszy
verbal noun		wygubienie

Further reading

• wygubić in Polish dictionaries at PWN