zwonić
Jump to navigation
Jump to search
Old Polish[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Proto-Slavic *zvoniti.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
zwonić impf
- to make a sound; to tinkle, to clink, to jingle
- 1451-1455, Legenda o świętym Aleksym[1], line 195:
- Thv szą wyelky dzyw sstal: szamy szwony szwonyli
- [Tu się wielki dziw zstał, samy zwony zwoniły]
- to ring a bell
- 1911 [XV p. post.], Ludwik Bernacki, editor, Karta z "Rozmyślania o życiu Pana Jezusa", page 474:
- Tedy Pylat... kazal zwonycz y w traby trabycz
- [Tedy Piłat... kazał zwonić i w trąby trąbić]
Related terms[edit]
nouns
Descendants[edit]
References[edit]
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(dzwonić) zwonić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN