θειόω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Alternative forms[edit]

Pronunciation[edit]

 

Etymology 1[edit]

From θεῖον (theîon, “sulphur”) +‎ -όω (-óō).

Verb[edit]

θειόω • (theióō)

  1. to smoke with brimstone, to fumigate and purify
    1. to purify, hallow
Inflection[edit]
   Present: θειῶ, θειοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θειῶ θειοῖς θειοῖ θειοῦτον θειοῦτον θειοῦμεν θειοῦτε θειοῦσῐ(ν)
subjunctive θειῶ θειοῖς θειοῖ θειῶτον θειῶτον θειῶμεν θειῶτε θειῶσῐ(ν)
optative θειοίην,
θειοῖμῐ 		θειοίης,
θειοῖς 		θειοίη,
θειοῖ 		θειοῖτον,
θειοίητον 		θειοίτην,
θειοιήτην 		θειοῖμεν,
θειοίημεν 		θειοῖτε,
θειοίητε 		θειοῖεν,
θειοίησᾰν
imperative   θείου θειούτω θειοῦτον θειούτων   θειοῦτε θειούντων
middle/
passive 		indicative θειοῦμαι θειοῖ θειοῦται θειοῦσθον θειοῦσθον θειούμεθᾰ θειοῦσθε θειοῦνται
subjunctive θειῶμαι θειοῖ θειῶται θειῶσθον θειῶσθον θειώμεθᾰ θειῶσθε θειῶνται
optative θειοίμην θειοῖο θειοῖτο θειοῖσθον θειοίσθην θειοίμεθᾰ θειοῖσθε θειοῖντο
imperative   θειοῦ θειούσθω θειοῦσθον θειούσθων   θειοῦσθε θειούσθων
active middle/passive
infinitive θειοῦν θειοῦσθαι
participle m θειῶν θειούμενος
f θειοῦσᾰ θειουμένη
n θειοῦν θειούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐθείουν, ἐθειούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθείουν ἐθείους ἐθείου ἐθειοῦτον ἐθειούτην ἐθειοῦμεν ἐθειοῦτε ἐθείουν
middle/
passive 		indicative ἐθειούμην ἐθειοῦ ἐθειοῦτο ἐθειοῦσθον ἐθειούσθην ἐθειούμεθᾰ ἐθειοῦσθε ἐθειοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θειώσω, θειώσομαι, θειωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θειώσω θειώσεις θειώσει θειώσετον θειώσετον θειώσομεν θειώσετε θειώσουσῐ(ν)
optative θειώσοιμῐ θειώσοις θειώσοι θειώσοιτον θειωσοίτην θειώσοιμεν θειώσοιτε θειώσοιεν
middle indicative θειώσομαι θειώσῃ,
θειώσει 		θειώσεται θειώσεσθον θειώσεσθον θειωσόμεθᾰ θειώσεσθε θειώσονται
optative θειωσοίμην θειώσοιο θειώσοιτο θειώσοισθον θειωσοίσθην θειωσοίμεθᾰ θειώσοισθε θειώσοιντο
passive indicative θειωθήσομαι θειωθήσῃ θειωθήσεται θειωθήσεσθον θειωθήσεσθον θειωθησόμεθᾰ θειωθήσεσθε θειωθήσονται
optative θειωθησοίμην θειωθήσοιο θειωθήσοιτο θειωθήσοισθον θειωθησοίσθην θειωθησοίμεθᾰ θειωθήσοισθε θειωθήσοιντο
active middle passive
infinitive θειώσειν θειώσεσθαι θειωθήσεσθαι
participle m θειώσων θειωσόμενος θειωθησόμενος
f θειώσουσᾰ θειωσομένη θειωθησομένη
n θειῶσον θειωσόμενον θειωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐθείωσᾰ, ἐθειωσᾰ́μην, ἐθειώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθείωσᾰ ἐθείωσᾰς ἐθείωσε(ν) ἐθειώσᾰτον ἐθειωσᾰ́την ἐθειώσᾰμεν ἐθειώσᾰτε ἐθείωσᾰν
subjunctive θειώσω θειώσῃς θειώσῃ θειώσητον θειώσητον θειώσωμεν θειώσητε θειώσωσῐ(ν)
optative θειώσαιμῐ θειώσειᾰς,
θειώσαις 		θειώσειε(ν),
θειώσαι 		θειώσαιτον θειωσαίτην θειώσαιμεν θειώσαιτε θειώσειᾰν,
θειώσαιεν
imperative   θείωσον θειωσᾰ́τω θειώσᾰτον θειωσᾰ́των   θειώσᾰτε θειωσᾰ́ντων
middle indicative ἐθειωσᾰ́μην ἐθειώσω ἐθειώσᾰτο ἐθειώσᾰσθον ἐθειωσᾰ́σθην ἐθειωσᾰ́μεθᾰ ἐθειώσᾰσθε ἐθειώσᾰντο
subjunctive θειώσωμαι θειώσῃ θειώσηται θειώσησθον θειώσησθον θειωσώμεθᾰ θειώσησθε θειώσωνται
optative θειωσαίμην θειώσαιο θειώσαιτο θειώσαισθον θειωσαίσθην θειωσαίμεθᾰ θειώσαισθε θειώσαιντο
imperative   θείωσαι θειωσᾰ́σθω θειώσᾰσθον θειωσᾰ́σθων   θειώσᾰσθε θειωσᾰ́σθων
passive indicative ἐθειώθην ἐθειώθης ἐθειώθη ἐθειώθητον ἐθειωθήτην ἐθειώθημεν ἐθειώθητε ἐθειώθησᾰν
subjunctive θειωθῶ θειωθῇς θειωθῇ θειωθῆτον θειωθῆτον θειωθῶμεν θειωθῆτε θειωθῶσῐ(ν)
optative θειωθείην θειωθείης θειωθείη θειωθεῖτον,
θειωθείητον 		θειωθείτην,
θειωθειήτην 		θειωθεῖμεν,
θειωθείημεν 		θειωθεῖτε,
θειωθείητε 		θειωθεῖεν,
θειωθείησᾰν
imperative   θειώθητῐ θειωθήτω θειώθητον θειωθήτων   θειώθητε θειωθέντων
active middle passive
infinitive θειῶσαι θειώσᾰσθαι θειωθῆναι
participle m θειώσᾱς θειωσᾰ́μενος θειωθείς
f θειώσᾱσᾰ θειωσᾰμένη θειωθεῖσᾰ
n θειῶσᾰν θειωσᾰ́μενον θειωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τεθείωκᾰ, τεθείωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεθείωκᾰ τεθείωκᾰς τεθείωκε(ν) τεθειώκᾰτον τεθειώκᾰτον τεθειώκᾰμεν τεθειώκᾰτε τεθειώκᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθειώκω τεθειώκῃς τεθειώκῃ τεθειώκητον τεθειώκητον τεθειώκωμεν τεθειώκητε τεθειώκωσῐ(ν)
optative τεθειώκοιμῐ,
τεθειωκοίην 		τεθειώκοις,
τεθειωκοίης 		τεθειώκοι,
τεθειωκοίη 		τεθειώκοιτον τεθειωκοίτην τεθειώκοιμεν τεθειώκοιτε τεθειώκοιεν
imperative   τεθείωκε τεθειωκέτω τεθειώκετον τεθειωκέτων   τεθειώκετε τεθειωκόντων
middle/
passive 		indicative τεθείωμαι τεθείωσαι τεθείωται τεθείωσθον τεθείωσθον τεθειώμεθᾰ τεθείωσθε τεθείωνται
subjunctive τεθειωμένος ὦ τεθειωμένος ᾖς τεθειωμένος ᾖ τεθειωμένω ἦτον τεθειωμένω ἦτον τεθειωμένοι ὦμεν τεθειωμένοι ἦτε τεθειωμένοι ὦσῐ(ν)
optative τεθειωμένος εἴην τεθειωμένος εἴης τεθειωμένος εἴη τεθειωμένω εἴητον/εἶτον τεθειωμένω εἰήτην/εἴτην τεθειωμένοι εἴημεν/εἶμεν τεθειωμένοι εἴητε/εἶτε τεθειωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τεθείωσο τεθειώσθω τεθείωσθον τεθειώσθων   τεθείωσθε τεθειώσθων
active middle/passive
infinitive τεθειωκέναι τεθειῶσθαι
participle m τεθειωκώς τεθειωμένος
f τεθειωκυῖᾰ τεθειωμένη
n τεθειωκός τεθειωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτεθειώκειν, ἐτεθειώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεθειώκειν,
ἐτεθειώκη 		ἐτεθειώκεις,
ἐτεθειώκης 		ἐτεθειώκει(ν) ἐτεθειώκετον ἐτεθειωκέτην ἐτεθειώκεμεν ἐτεθειώκετε ἐτεθειώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτεθειώμην ἐτεθείωσο ἐτεθείωτο ἐτεθείωσθον ἐτεθειώσθην ἐτεθειώμεθᾰ ἐτεθείωσθε ἐτεθείωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Etymology 2[edit]

From θεῖος (theîos, “divine”) +‎ -όω (-óō).

Verb[edit]

θειόω • (theióō)

  1. to make divine, dedicate to a god
Inflection[edit]
   Present: θειῶ, θειοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θειῶ θειοῖς θειοῖ θειοῦτον θειοῦτον θειοῦμεν θειοῦτε θειοῦσῐ(ν)
subjunctive θειῶ θειοῖς θειοῖ θειῶτον θειῶτον θειῶμεν θειῶτε θειῶσῐ(ν)
optative θειοίην,
θειοῖμῐ 		θειοίης,
θειοῖς 		θειοίη,
θειοῖ 		θειοῖτον,
θειοίητον 		θειοίτην,
θειοιήτην 		θειοῖμεν,
θειοίημεν 		θειοῖτε,
θειοίητε 		θειοῖεν,
θειοίησᾰν
imperative   θείου θειούτω θειοῦτον θειούτων   θειοῦτε θειούντων
middle/
passive 		indicative θειοῦμαι θειοῖ θειοῦται θειοῦσθον θειοῦσθον θειούμεθᾰ θειοῦσθε θειοῦνται
subjunctive θειῶμαι θειοῖ θειῶται θειῶσθον θειῶσθον θειώμεθᾰ θειῶσθε θειῶνται
optative θειοίμην θειοῖο θειοῖτο θειοῖσθον θειοίσθην θειοίμεθᾰ θειοῖσθε θειοῖντο
imperative   θειοῦ θειούσθω θειοῦσθον θειούσθων   θειοῦσθε θειούσθων
active middle/passive
infinitive θειοῦν θειοῦσθαι
participle m θειῶν θειούμενος
f θειοῦσᾰ θειουμένη
n θειοῦν θειούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐθείουν, ἐθειούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθείουν ἐθείους ἐθείου ἐθειοῦτον ἐθειούτην ἐθειοῦμεν ἐθειοῦτε ἐθείουν
middle/
passive 		indicative ἐθειούμην ἐθειοῦ ἐθειοῦτο ἐθειοῦσθον ἐθειούσθην ἐθειούμεθᾰ ἐθειοῦσθε ἐθειοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θειώσω, θειώσομαι, θειωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θειώσω θειώσεις θειώσει θειώσετον θειώσετον θειώσομεν θειώσετε θειώσουσῐ(ν)
optative θειώσοιμῐ θειώσοις θειώσοι θειώσοιτον θειωσοίτην θειώσοιμεν θειώσοιτε θειώσοιεν
middle indicative θειώσομαι θειώσῃ,
θειώσει 		θειώσεται θειώσεσθον θειώσεσθον θειωσόμεθᾰ θειώσεσθε θειώσονται
optative θειωσοίμην θειώσοιο θειώσοιτο θειώσοισθον θειωσοίσθην θειωσοίμεθᾰ θειώσοισθε θειώσοιντο
passive indicative θειωθήσομαι θειωθήσῃ θειωθήσεται θειωθήσεσθον θειωθήσεσθον θειωθησόμεθᾰ θειωθήσεσθε θειωθήσονται
optative θειωθησοίμην θειωθήσοιο θειωθήσοιτο θειωθήσοισθον θειωθησοίσθην θειωθησοίμεθᾰ θειωθήσοισθε θειωθήσοιντο
active middle passive
infinitive θειώσειν θειώσεσθαι θειωθήσεσθαι
participle m θειώσων θειωσόμενος θειωθησόμενος
f θειώσουσᾰ θειωσομένη θειωθησομένη
n θειῶσον θειωσόμενον θειωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐθείωσᾰ, ἐθειωσᾰ́μην, ἐθειώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθείωσᾰ ἐθείωσᾰς ἐθείωσε(ν) ἐθειώσᾰτον ἐθειωσᾰ́την ἐθειώσᾰμεν ἐθειώσᾰτε ἐθείωσᾰν
subjunctive θειώσω θειώσῃς θειώσῃ θειώσητον θειώσητον θειώσωμεν θειώσητε θειώσωσῐ(ν)
optative θειώσαιμῐ θειώσειᾰς,
θειώσαις 		θειώσειε(ν),
θειώσαι 		θειώσαιτον θειωσαίτην θειώσαιμεν θειώσαιτε θειώσειᾰν,
θειώσαιεν
imperative   θείωσον θειωσᾰ́τω θειώσᾰτον θειωσᾰ́των   θειώσᾰτε θειωσᾰ́ντων
middle indicative ἐθειωσᾰ́μην ἐθειώσω ἐθειώσᾰτο ἐθειώσᾰσθον ἐθειωσᾰ́σθην ἐθειωσᾰ́μεθᾰ ἐθειώσᾰσθε ἐθειώσᾰντο
subjunctive θειώσωμαι θειώσῃ θειώσηται θειώσησθον θειώσησθον θειωσώμεθᾰ θειώσησθε θειώσωνται
optative θειωσαίμην θειώσαιο θειώσαιτο θειώσαισθον θειωσαίσθην θειωσαίμεθᾰ θειώσαισθε θειώσαιντο
imperative   θείωσαι θειωσᾰ́σθω θειώσᾰσθον θειωσᾰ́σθων   θειώσᾰσθε θειωσᾰ́σθων
passive indicative ἐθειώθην ἐθειώθης ἐθειώθη ἐθειώθητον ἐθειωθήτην ἐθειώθημεν ἐθειώθητε ἐθειώθησᾰν
subjunctive θειωθῶ θειωθῇς θειωθῇ θειωθῆτον θειωθῆτον θειωθῶμεν θειωθῆτε θειωθῶσῐ(ν)
optative θειωθείην θειωθείης θειωθείη θειωθεῖτον,
θειωθείητον 		θειωθείτην,
θειωθειήτην 		θειωθεῖμεν,
θειωθείημεν 		θειωθεῖτε,
θειωθείητε 		θειωθεῖεν,
θειωθείησᾰν
imperative   θειώθητῐ θειωθήτω θειώθητον θειωθήτων   θειώθητε θειωθέντων
active middle passive
infinitive θειῶσαι θειώσᾰσθαι θειωθῆναι
participle m θειώσᾱς θειωσᾰ́μενος θειωθείς
f θειώσᾱσᾰ θειωσᾰμένη θειωθεῖσᾰ
n θειῶσᾰν θειωσᾰ́μενον θειωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τεθείωκᾰ, τεθείωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεθείωκᾰ τεθείωκᾰς τεθείωκε(ν) τεθειώκᾰτον τεθειώκᾰτον τεθειώκᾰμεν τεθειώκᾰτε τεθειώκᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθειώκω τεθειώκῃς τεθειώκῃ τεθειώκητον τεθειώκητον τεθειώκωμεν τεθειώκητε τεθειώκωσῐ(ν)
optative τεθειώκοιμῐ,
τεθειωκοίην 		τεθειώκοις,
τεθειωκοίης 		τεθειώκοι,
τεθειωκοίη 		τεθειώκοιτον τεθειωκοίτην τεθειώκοιμεν τεθειώκοιτε τεθειώκοιεν
imperative   τεθείωκε τεθειωκέτω τεθειώκετον τεθειωκέτων   τεθειώκετε τεθειωκόντων
middle/
passive 		indicative τεθείωμαι τεθείωσαι τεθείωται τεθείωσθον τεθείωσθον τεθειώμεθᾰ τεθείωσθε τεθείωνται
subjunctive τεθειωμένος ὦ τεθειωμένος ᾖς τεθειωμένος ᾖ τεθειωμένω ἦτον τεθειωμένω ἦτον τεθειωμένοι ὦμεν τεθειωμένοι ἦτε τεθειωμένοι ὦσῐ(ν)
optative τεθειωμένος εἴην τεθειωμένος εἴης τεθειωμένος εἴη τεθειωμένω εἴητον/εἶτον τεθειωμένω εἰήτην/εἴτην τεθειωμένοι εἴημεν/εἶμεν τεθειωμένοι εἴητε/εἶτε τεθειωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τεθείωσο τεθειώσθω τεθείωσθον τεθειώσθων   τεθείωσθε τεθειώσθων
active middle/passive
infinitive τεθειωκέναι τεθειῶσθαι
participle m τεθειωκώς τεθειωμένος
f τεθειωκυῖᾰ τεθειωμένη
n τεθειωκός τεθειωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτεθειώκειν, ἐτεθειώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεθειώκειν,
ἐτεθειώκη 		ἐτεθειώκεις,
ἐτεθειώκης 		ἐτεθειώκει(ν) ἐτεθειώκετον ἐτεθειωκέτην ἐτεθειώκεμεν ἐτεθειώκετε ἐτεθειώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτεθειώμην ἐτεθείωσο ἐτεθείωτο ἐτεθείωσθον ἐτεθειώσθην ἐτεθειώμεθᾰ ἐτεθείωσθε ἐτεθείωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=θειόω&oldid=68807591"