تبخر

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Arabic

[edit]
Root
ب خ ر (b-ḵ-r)

Verb

[edit]

تَبَخَّرَ (tabaḵḵara) V, non-past يَتَبَخَّرُ‎ (yatabaḵḵaru)

  1. to evaporate, to vanish in the form of fume
  2. (figurative) to disappear, to vanish
  3. to fumigate oneself

Conjugation

[edit]

Noun

[edit]
Arabic Wikipedia has an article on:
Wikipedia ar

تَبَخُّر (tabaḵḵurm

  1. verbal noun of تَبَخَّرَ (tabaḵḵara) (form V), evaporation

Declension

[edit]

South Levantine Arabic

[edit]
Root
ب خ ر
2 terms

Etymology

[edit]

From Arabic تَبَخَّرَ (tabaḵḵara).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /tbax.xar/, [(ɪ)tˈbax.xar]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

[edit]

تبخّر (tbaḵḵar) V (present بتبخّر (bitbaḵḵar))

  1. to evaporate
    Antonym: تكثّف (tkaṯṯaf)

Conjugation

[edit]
    Conjugation of تبخّر (tbaḵḵar)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m تبخّرت (tbaḵḵart) تبخّرت (tbaḵḵart) تبخّر (tbaḵḵar) تبخّرنا (tbaḵḵarna) تبخّرتو (tbaḵḵartu) تبخّرو (tbaḵḵaru)
f تبخّرتي (tbaḵḵarti) تبخّرت (tbaḵḵarat)
present m بتبخّر (batbaḵḵar) بتتبخّر (btitbaḵḵar) بتبخّر (bitbaḵḵar) منتبخّر (mnitbaḵḵar) بتتبخّرو (btitbaḵḵaru) بتبخّرو (bitbaḵḵaru)
f بتتبخّري (btitbaḵḵari) بتتبخّر (btitbaḵḵar)
subjunctive m اتبخّر (atbaḵḵar) تتبخّر (titbaḵḵar) يتبخّر (yitbaḵḵar) نتبخّر (nitbaḵḵar) تتبخّرو (titbaḵḵaru) يتبخّرو (yitbaḵḵaru)
f تتبخّري (titbaḵḵari) تتبخّر (titbaḵḵar)
imperative m تبخّر (tbaḵḵar) تبخّرو (tbaḵḵaru)
f تبخّري (tbaḵḵari)