λυπημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of λυπάμαι/λυπούμαι (lypoúmai), passive voice forms of λυπώ (lypó, “I sadden”).

Pronunciation

• IPA^(key): /li.piˈme.nos/
• Hyphenation: λυ‧πη‧μέ‧νος

Participle

λυπημένος • (lypiménos) m (feminine λυπημένη, neuter λυπημένο)

1. sorrowful, sad, melancholy

Declension

Declension of λυπημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	λυπημένος •	λυπημένη •	λυπημένο •	λυπημένοι •	λυπημένες •	λυπημένα •
genitive	λυπημένου •	λυπημένης •	λυπημένου •	λυπημένων •	λυπημένων •	λυπημένων •
accusative	λυπημένο •	λυπημένη •	λυπημένο •	λυπημένους •	λυπημένες •	λυπημένα •
vocative	λυπημένε •	λυπημένη •	λυπημένο •	λυπημένοι •	λυπημένες •	λυπημένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λυπημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λυπημένος, etc.)

Synonyms

• θλιμμένος (thlimménos)

  στενοχωρημένος (stenochoriménos), στεναχωρημένος (stenachoriménos)

Antonyms

• χαρούμενος (charoúmenos, “happy”)

Derived terms

• λυπημένα (lypiména, “in a sad way”, adverb)

Related terms

• λυπητερός (lypiterós)

• see: λυπώ (lypó, “to sadden”)