drużny

See also: družný

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *družьnъ. By surface analysis, drug +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /druʒʲnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /druʒʲnɨ/

Adjective

drużny

1. brave, valiant

   Synonyms: mężny, śmiały

   • 1896 [Middle of the 15th century], Lucjan Malinowski, editor, Żywot świętego Błażeja. Zabytek języka polskiego z początku wieku XV,‎^[1], page 322:

     Bødzcye drusznego syercza (nolite timere), dobr<ze>scye poczøly, dobrze doskonaycye, za krotkø møkø wyeszmyecye wyeczne wyesyele

     [Bądźcie drużnego sierca (nolite timere)! Dobr<ze>ście poczęły, dobrze doskonajcie! Za krotką mękę wieźmiecie wieczne wiesiele]

Derived terms

nouns

• drużność

 

Related terms

nouns

• druchna
• drustwo
• drużba
• drużka
• drużyca
• drużyna

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “drużny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

From druh +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdruʐ.nɨ/
• Rhymes: -uʐnɨ
• Syllabification: druż‧ny

Adjective

drużny (not comparable, no derived adverb)

1. (obsolete) amicable

   Synonyms: przyjazny, zgodny

   Coordinate term: druży

Declension

Declension of drużny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	drużny		drużna	drużne	drużni	drużne
genitive	drużnego		drużnej	drużnego	drużnych
dative	drużnemu		drużnej	drużnemu	drużnym
accusative	drużnego	drużny	drużną	drużne	drużnych	drużne
instrumental	drużnym		drużną	drużnym	drużnymi
locative	drużnym		drużnej	drużnym	drużnych

Further reading

• drużny in Polish dictionaries at PWN