Etymology[edit]
From roz- + stać (1 sg. stanę), from Proto-Slavic *stati (stem *stan-).
Pronunciation[edit]
rozstać pf (imperfective rozstawać)
- (reflexive with się) to part, to part ways
- (reflexive with się) to split up, to break up [+ z (instrumental) = with someone]
Conjugation[edit]
Conjugation of rozstać pf
|
rozstać
|
rozstanę
|
rozstaniemy
|
rozstaniesz
|
rozstaniecie
|
rozstanie
|
rozstaną
|
rozstanie się
|
rozstałem, -(e)m rozstał
|
rozstałam, -(e)m rozstała
|
rozstałom, -(e)m rozstało
|
rozstaliśmy, -(e)śmy rozstali
|
rozstałyśmy, -(e)śmy rozstały
|
rozstałeś, -(e)ś rozstał
|
rozstałaś, -(e)ś rozstała
|
rozstałoś, -(e)ś rozstało
|
rozstaliście, -(e)ście rozstali
|
rozstałyście, -(e)ście rozstały
|
rozstał
|
rozstała
|
rozstało
|
rozstali
|
rozstały
|
rozstano
|
rozstałbym, bym rozstał
|
rozstałabym, bym rozstała
|
rozstałobym, bym rozstało
|
rozstalibyśmy, byśmy rozstali
|
rozstałybyśmy, byśmy rozstały
|
rozstałbyś, byś rozstał
|
rozstałabyś, byś rozstała
|
rozstałobyś, byś rozstało
|
rozstalibyście, byście rozstali
|
rozstałybyście, byście rozstały
|
rozstałby, by rozstał
|
rozstałaby, by rozstała
|
rozstałoby, by rozstało
|
rozstaliby, by rozstali
|
rozstałyby, by rozstały
|
rozstano by
|
niech rozstanę
|
rozstańmy
|
rozstań
|
rozstańcie
|
niech rozstanie
|
niech rozstaną
|
rozstawszy
|
rozstanie
|
Derived terms[edit]
Further reading[edit]
- rozstać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozstać in Polish dictionaries at PWN