zaczekać

Polish[edit]

From za- +‎ czekać.

zaczekać pf (imperfective czekać)

(intransitive) to wait [+ na (accusative)] (to delay movement or action until the arrival or occurrence of)
(intransitive) to await, to wait for

Conjugation of zaczekać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaczekać
future tense	1^st	zaczekam			zaczekamy
	2^nd	zaczekasz			zaczekacie
	3^rd	zaczeka			zaczekają
	impersonal	zaczeka się
past tense	1^st	zaczekałem, -(e)m zaczekał	zaczekałam, -(e)m zaczekała	zaczekałom, -(e)m zaczekało	zaczekaliśmy, -(e)śmy zaczekali	zaczekałyśmy, -(e)śmy zaczekały
	2^nd	zaczekałeś, -(e)ś zaczekał	zaczekałaś, -(e)ś zaczekała	zaczekałoś, -(e)ś zaczekało	zaczekaliście, -(e)ście zaczekali	zaczekałyście, -(e)ście zaczekały
	3^rd	zaczekał	zaczekała	zaczekało	zaczekali	zaczekały
	impersonal	zaczekano
conditional	1^st	zaczekałbym, bym zaczekał	zaczekałabym, bym zaczekała	zaczekałobym, bym zaczekało	zaczekalibyśmy, byśmy zaczekali	zaczekałybyśmy, byśmy zaczekały
	2^nd	zaczekałbyś, byś zaczekał	zaczekałabyś, byś zaczekała	zaczekałobyś, byś zaczekało	zaczekalibyście, byście zaczekali	zaczekałybyście, byście zaczekały
	3^rd	zaczekałby, by zaczekał	zaczekałaby, by zaczekała	zaczekałoby, by zaczekało	zaczekaliby, by zaczekali	zaczekałyby, by zaczekały
	impersonal	zaczekano by
imperative	1^st	niech zaczekam			zaczekajmy
	2^nd	zaczekaj			zaczekajcie
	3^rd	niech zaczeka			niech zaczekają
anterior adverbial participle		zaczekawszy
verbal noun		zaczekanie

nouns

verb